Τί πρέπει να κάνουμε για να μας προσέξουν;

Σ.ΜΟ.Κ. παντού

Το ραντεβού δώθηκε για το πρωί του Σαββάτου στις 09:00. Η εκκίνηση προγραμματίστηκε μπροστά από τυροπιτάδικο, οπότε δεν θα μπορούσε να υπάρξει ιδανικότερο σημείο. Ο ωραίος καιρός στάθηκε σύμμαχος σε ολόκληρο το ταξιδιωτικό μας 2ήμερο. Η ομάδα αποτελούνταν από πέντε μηχανές και κανείς δεν είχε συνοδηγό, (συγνώμη κυρίες μου, άλλη φορά)! Η οδήγηση ήρεμη και με ροή μας έπαιρνε μακριά από τις μονότονες ευθείες του κάμπου και μας έφερνε όλο και πιο κοντά στα ορεινά στροφιλίκια του Δομοκού και αργότερα του Μπράλου. Ότι θέλει δηλαδή, ο κάθε μοτοσικλετιστής. Να βρεθεί με την "αγαπημένη" του σε απομακρυσμένο μέρος και να πλαγιάσει μαζί της. Ποιός είπε ότι η οδήγηση δεν περιέχει και ένα ερωτικό στοιχείο, γι' αυτό και είναι τόσο έντονη;
Μετά όμως από ένα καλό σεξ, χρειάζεται αναπλήρωση των θερμίδων που ξοδεύτηκαν. Αυτό για μας έγινε στη Λιβαδειά. Το μέρος -για μένα τουλάχιστον, που πήγαινα πρώτη φορά- ήταν αρκετά εντυπωσιακό. Καταμεσής στην πόλη να κυλάνε νερά και καταρράκτες και εμείς να πίνουμε τον καφέ μας κάτω από πλατάνια, σε πλακόστρωτο δρόμο. Πρόβλημα δημιουργήθηκε με κάποιο από τα μέλη της λέσχης που δεν καθίσαμε για μεσημεριανό, όταν για το υπόλοιπο 2ήμερο έχανε το δρόμο του, αφού έβλεπε μπροστά του πινακίδες που έλεγαν "Αρνάκι σούβλας" και "Κοκορέτσι". Να μην ξεχάσω βέβαια να αναφέρω για το επιβλητικό, τεραστίων διαστάσεων πέτρινο λιοντάρι, που βρίσκεται στη Χαιρώνεια, σε ανάμνηση της διάσημης μάχης που δόθηκε κάποτε εκεί στα αρχαία χρόνια!
Τα χιλιόμετρα συνέχισαν να φεύγουν γοργά κάτω από τα πόδια μας, μέχρι την άφιξή μας στην Ερέτρια. Αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο, πήραμε την κατεύθυνση προς Αμάρυνθο, όπου φάγαμε σε παραλιακό ταβερνάκι. Συνεχίσαμε με ακόμα πιο παραλιακό καφέ, πάνω στην άμμο, μέχρι αργά το απόγευμα. Το βραδάκι κάναμε επίσκεψη στο λιμάνι της Ερέτριας για το απαραίτητο ποτό.
Την άλλη μέρα, μετά από ένα καλό πρωινό ξεκινήσαμε για τον Αι Γιάννη το Ρώσο. Στάση για ένα κερί στην εκκλησία, που κάθε Κυριακή μαζεύει δεκάδες κόσμου και λίγο πιο κάτω για τη λιγούρα φάγαμε και κάτι λουκουμάδες. Ξανά καβάλα στις μηχανές και επόμενη στάση η Λίμνη. Παραθαλάσσια πόλη, με λίγους κατοίκους και δροσερό αεράκι. Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω μας καλωσόρισε η Αιδηψός που δεν μας είδε και πολύ, αφού πήραμε το καραβάκι για απέναντι στην Αρκίτσα. Μετά την εθνική μας περίμεναν για ένα καφέ τα Καμμένα Βούρλα. Απόγευμα πια ξανακαβαλήσαμε τις μηχανές για την επιστροφή στην βάση μας. Λίγο έξω από Καρδίτσα, νέφη καπνού είχαν κυκλώσει την πόλη και στεναχωρήθηκα που η μόλυνση έφτασε και εδώ. Αργότερα όμως κατάλαβα ότι άδικα ανησύχησα. Ήταν ο πρόεδρος με τον οργανωτή που ξεκάπνισαν τα μηχανάκια τους. Ευτυχώς!
Τί κερδίσαμε αυτό το διήμερο;
Καλή παρέα.
Απολαυστικά χιλιόμετρα.
Κρυμμένες ομορφιές τις πατρίδας μας.
Εμπειρίες.
Μερικά επιπλέον κιλά. (Τελικά πληρώσαμε περισσότερα σε φαγητό, από καύσιμα)
Οι γυναίκες όσο μεγαλώνουν ομορφαίνουν.
Οι εξηντάρες ίσον με τρεις εικοσάρες.
Οι προετοιμασίες για την επόμενη εκδρομή ξεκίνησαν! Να είσαι εκεί!