Ο επόμενος πρωταθλητής!

I FEEL SO ALIVE

ΕΣΥ;

Ορίστε, ανικανοποίητοι... μέρος 2ο.

Σειρά, την επόμενη μέρα στις 5 Ιουλίου, είχε το Stelvio Pass. Ένα από τα διασημότερα μηχανόβια περάσματα! Η ανάβαση κράτησε περίπου 25 λεπτά λίγο πιο έξω από το ομώνυμο χωριό, μέχρι την κορυφή του περάσματος. Εδώ όμως βλέπουμε την συμπιεσμένη έκδοση για κέρδος χρόνου.
Δυστυχώς σε κάποιο από τα πέταλα, ένας συνταξιδιώτης έχασε την ισορροπία του και το αποτέλεσμα επί της οθόνης. Ευτυχώς όλα καλά. Πανέμορφο πέρασμα με τρομερή θέα. Το να τρως και να πίνεις καφέ στα 2800 μέτρα με όλη τη διαδρομή στρωμένη στα πόδια σου, βλέποντας όλο αυτό το λαό να ανεβοκατεβαίνει στα πέταλα, είναι μια μοναδική εμπειρία. Μακάρι να τη ζήσετε όλοι εκεί έξω κάποτε!

Καλοκαίρι 2011, μέρος 1ο.

Το... πολυαναμενόμενο πρώτο βίντεο από το καλοκαιρινό ταξίδι. Γυρίστηκε την δεύτερη μέρα , στις 4 Ιουλίου και αφορά τα περάσματα Falzarego (2105μ.), Pordoi (2239μ.) και Sella (2231μ.).
Η διαδρομή περνούσε από την Cortina προς Canazei και στη συνέχεια Bolzano. Είναι τμήμα του Μεγάλου Αλπικού Δρόμου που θεωρείται από τους καλύτερους δρόμους παγκοσμίως για μηχανή.
Η εγγραφή έγινε με την GOPRO wide, στερεωμένη στο κράνος.
Σχόλια ευπρόσδεκτα! 

Κάποτε αγωνίζονταν έτσι!

Οκτώβριος...

Αργήσαμε λίγο τον καλό μήνα, γιατί περιμέναμε λίγο να...ωριμάσει, το φρούτο της φωτογραφίας. Δεν βαριέσαι, κάλλιο αργά παρά ποτέ!
Σε περίπτωση που κάποιος αναρωτιέται η μοτοσυκλέτα είναι η 2012 Ducati Streetfighter

Αν έχεις τύχη...διάβαινε!!!

Καλό μήνα

Καλό μήνα!

Μαζευτείτε από τις διακοπές και τα κεφάλια μέσα!

Αυτό είναι και το κράνος που σκέφτομαι να πάρω...

(είναι αυτό που φαίνεται χαμηλά στη φωτογραφία...)

κ

Διαφήμιση

Έλα πάρε!!!!

Φρέσκο πράμα στη συλλογή φωτογραφιών μου.
Έκανα μια επιλογή από τον όγκο των 18 γίγα συνολικά, για τα μάτια σας μόνο!
Θα ακολουθήσουν και τα βίντεο...σιγά-σιγά ε;

ΤΟ...ΠΕΡΑΣΜΑ!!!

Μια φωτογραφία από τις εκατοντάδες που θα ακολουθήσουν, που αποτύπωσαν έστω και αμυδρά το φετινό ταξίδι!
Δυστυχώς τελείωσε κι αυτό, αλλά θα μείνει για πάντα χαραγμένο στην καρδιά μου για τις καινούριες εμπειρίες που πρόσφερε τόσο απλόχερα.

Για όσους δεν γνωρίζουν το παραπάνω πέρασμα, ας περιμένουν λίγες μέρες για περισσότερα σχόλια και εικόνες. Απλά να πω προς το παρόν, πως είναι ΤΟ πέρασμα του μεγάλου Αλπικού δρόμου.

Ενημέρωση

Σήμερα φτάσαμε στο Dronero έξω από το Cuneo. Το πέρασμα του περίφημου Αλπικού δρόμου, ήταν "όλα τα λεφτά"! Απίστευτη στιγμή όταν φτάσαμε στο Stelvio pass. Καμμία περιγραφή δεν μπορεί να το περιγράψει πλήρως!!! Είδα μέχρι και πτώση  μηχανής πάνω στο "πέταλο", η κάμερα το έγραψε βεβαίως...
Για όσους διαβάζεται και μου ζαλίσατε τα α....α (αυτιά), περνάω καλά και είμαστε όλοι καλά!
Φωτογραφίες και βίντεο άλλο τίποτα...

Εσύ μπορείς να το κάνεις;

Κοίτα στο 1:11 λεπτό και θα καταλάβεις...

Και οι πτώσεις καμμιά φορά βγάζουν γέλιο!!!

Feelings...

Δανεικό από διαφήμιση καταστήματος με αξεσουάρ μοτοσυκλέτας,
αλλά τρομερά επίκαιρο!!!

Ξεκαρδιστικό και μπράβο του!

Μήπως είμαστε κουλοί;

Τριήμερο

Κύριοι ανάψτε τις μηχανές σας!
Ήταν μεσημέρι του Σαββάτου, όταν η παρέα ξεκίνησε το ταξίδι για το τριήμερο του Αγ. Πνεύματος. Μπορεί ο Αρναούτογλου να έδινε προβλέψεις με βροχή, αλλά το δικό μας θερμόμετρο του ενθουσιασμού χτυπούσε κόκκινο!
Η μηχανή φορτωμένη για να κάνει το δικό της δοκιμαστικό πριν την αναχώρηση για το Ευρωπαϊκό ταξίδι.Κάγκελα, τριβάλιτσα, ενδοεπικοινωνία,όλα στη θέση τους και ευτυχώς δούλεψαν απροβλημάτιστα.Από την Καλαμπάκα μέχρι το Μέτσοβο ο δρόμος προσφέρει απλόχερα τις στροφές του, ώστε με ωραίο ρυθμό να κινηθείς και γρήγορα και άνετα.Μεγάλη αλλαγή που βοήθησε ως προς την άνεση ήταν και το διαφορετικό τιμόνι που χρησιμοποιώ πια.Έβγαλε και αυτό τα λεφτά του με τον τρόπο του!
Στην Παναγίτσα στάση για ανεφοδιασμό για το συντροφικό διψασμένο ΚΤΜ (οι Αυστριακοί ακόμα να καταλάβουν που πάει τόσο καύσιμο) και στο πρατήριο βρίσκουμε κι άλλους γνωστούς που είχαν ξεκινήσει νωρίτερα με τον ίδιο προορισμό (ζηλιάρηδες!). Μετά από λίγο όλοι μαζί ξεκινήσαμε για το λιμάνι της Ηγουμενίτσας μιας και χρόνος άρχισε να πιέζει για το δρομολόγιο του καραβιού.Τελικά δέκα λεπτά πριν να αποπλεύσει βγάλαμε τα πολυπόθητα εισιτήρια και επιβιβαστήκαμε.Το κόστος για δύο άτομα με μηχανή είναι 30 € περίπου.Στη συνέχεια η φωτογραφική ανέλαβε δράση αιχμαλωτίζοντας το λιμάνι, τη γύρω περιοχή και τη θάλασσα με τα μικρονήσια της.
Οι γλάροι με τα κρωξίματά τους, μας παρακινούσαν να κάνουμε πιο γρήγορα αλλά ο καπετάνιος πιστός στο σύνθημα "Οικονομία στα καύσιμα" δεν καταλάβαινε τίποτα. Βράχος!

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς!!

Πλησιάζοντας το λιμάνι της, η Κέρκυρα σε μαγνητίζει με την ομορφιά της. Λες και δόθηκε το πράσινο φως και όλοι όσοι ήταν στο κατάστρωμα μετακινήθηκαν στο μπροστινό μέρος και άρχισαν με τα φλας τους να προσπαθούν να κλέψουν λίγη από την μαγεία της.Με την αποβίβαση, γραμμή για το ξενοδοχείο. Ήταν πολύ καλό το κλείσιμό του μέσω διαδικτύου για να αποφύγουμε περιττές ταλαιπωρίες, την ώρα που το μόνο που θες είναι να κάνεις ένα ντους και να αρχίσεις την περιήγηση.

Ουρακοτάγκος στο Κανόνι

Και από που αλλού να ξεκινήσεις, αν όχι από το κλασσικό Κανόνι με το Ποντικονήσι. Το σύμβολο της Κέρκυρας (αν και όχι το μοναδικό της) με τόσες και τόσες ταινίες να έχουν γυριστεί και ακόμα περισσότερες διασημότητες να έχουν περάσει από εκεί. Ο αεροδιάδρομος μόλις λίγα μέτρα μακριά σε κάνει να εκτιμάς την εφήμερη ζωή σου, γιατί αν κάνει ο πιλότος και ξυθεί την ώρα της προσγείωσης σε βλέπω να αλλάζεις αγκαλιές και φιλάκια μαζί του. Όχι ότι θα κρατήσουν και πολύ!
Μετά λοιπόν το καφεδάκι φύγαμε για την πόλη για να δούμε και τα περίφημα καντούνια, το ναό του Αγ. Σπυρίδωνα και τα μικρομάγαζα που μένουν ανοιχτά ως αργά.Το απανταχού παρόν ανθρώπινο ποτάμι, σου θυμίζει πως το καλοκαίρι ξεκίνησε και μαζί του οι διακοπές για πολλούς, αλλοδαπούς και ντόπιους.Δεν ήταν δυνατόν να μη δοκιμάσουμε και το περίφημο Κερκυραικό σοφρίτο, που πραγματικά ήταν μια νοστιμιά.

Σοφρίτο. Πληθυντικός...;

Η επόμενη μέρα είχε ξενάγηση στην Παλαιοκαστρίτσα, με μια μικρή ανάπαυλα στο ωραιότερο μέρος του κόσμου, σύμφωνα με την ταμπέλα του καταστήματος. Ήταν το Μπέλα Βίστα χτισμένο πάνω σε απόκρημνους βράχους, αλλά με μία θέα που σε αφήνει άφωνο.

Σειρά είχε η παραλία της Γλυφάδας, όπου εκατό άτομα ήταν στην  άμμο και πέντε στο νερό. Ο λόγος δεν είναι άλλος, από το κρύο νερό της θάλασσας. Σου τσιτώνει τόσο πολύ το δέρμα, που νομίζω ότι τώρα φαίνομαι δέκα χρόνια νεότερος. Παρόλο το κρύο, τα νερά ήταν πεντακάθαρα και το τοπίο  υπέροχο.Εκεί συναντήσαμε και έναν που πολέμησε στις Θερμοπύλες αλλά δεν τα κατάφερε, δυστυχώς!

Λαβωμένος πολεμιστής από δόρυ.

Η πείνα όμως μας καταδίωκε και φύγαμε για τον Πέλεκα, όπου η ντόπια κουζίνα έδωσε και πάλι τα ρέστα της. Με διαφορετικό πλέον SAG, πήραμε το δρόμο του γυρισμού και κατασκηνώσαμε στην πισίνα του ξενοδοχείου όπου βιάσαμε και μια Όρκα (οι μεγάλοι παίζουν!), την ώρα που δεν υπήρχαν παιδάκια να αντικρίζουν το αποτρόπαιο θέαμα. (Ήταν πλαστική έτσι;)
Το βράδυ στην πόλη, ψωνίσαμε τα γνωστά τουριστικά αντικείμενα που βαραίνουν και γεμίζουν τις άδειες αποσκευές μας, ώστε να αυξήσουμε στην επιστροφή τη μέση κατανάλωση βενζίνης.
Φυσικά ξανά για φαί και μπύρες ατελείωτες (λέμε τώρα!)

Τρελό κέφι!

Σαν παιδιά που τους στερείς το παιχνίδι, ήταν η μέρα του γυρισμού, μιας και κανείς δεν ήθελε να γυρίσει πίσω. Οι φόβοι για βροχή και κακοκαιρία εξαφανίστηκαν όταν αντικρίσαμε την Ηγουμενίτσα, ζέστη και πάλι ζέστη.
Το μόνο δυσάρεστο ήταν η άρνηση του BUSA μετά από ανεφοδιασμό, στα μέσα της διαδρομής, να πάρει εμπρός (τελικά πήρε με σπρώξιμο), επειδή έκαψε το ρελέ της μίζας (63 €).
Δε βαριέσαι! Καλύτερα τώρα παρά στην Ευρώπη!
Ολοκληρώνοντας: Η Κέρκυρα είναι ένα απίστευτο νησί με μαγικές παραλίες και βουνά και γκρεμούς και τοπία και..και...
Η σύστασή μου είναι όποιος δεν έχει πάει ακόμη, να κανονίσει το γρηγορότερο να τη δει. Αξίζει !
Διαδρομή Καρδίτσα- Ηγουμενίτσα: 2:06 ώρες.
Καράβι: 1:30 ώρες και εισιτήρια 30 €.
Καύσιμα: 50 €

Χωρίς σχόλια

Κάτι ήθελα να γράψω αρχικά, αλλά μετά που τις ξανακοίταξα.............

Τριήμερο

Το τριήμερο του Αγ. Πνεύματος θα κινηθούμε περικυκλωτικά κατά μόνας προς το πανέμορφο νησί της Κέρκυρας. Αναχώρηση το Σάββατο 11 Ιουνίου. Στάση στο Μέτσοβο για καφέ, άφιξη στην Ηγουμενίτσα, καράβι για απέναντι και στη συνέχεια τουρισμός και διασκέδαση. Ευκαιρία να δοκιμαστεί όλος ο εξοπλισμός παλιός και νεοαποκτηθείς πριν το Ευρωπαικό ταξίδι στις 2 Ιουλίου. Πιστεύω όλοι να εκμεταλλευτείτε αυτές τις ημέρες για απόδραση, έστω και κοντινή.
Η απόφαση μετράει!
Αν συναντηθούμε στο δρόμο, χαιρετήστε γιατί αλλιώς θα σας κυνηγήσω...

(Αν θες κάνε κλικ στο χάρτη)

Καλό καλοκαίρι

Ενημέρωση

Ενημερώθηκε η σελίδα: Ταξίδι 2012, με καινούρια πρόταση άκρως ενδιαφέρουσα!

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!!!!

Μην κρίνεις ποτέ από την εμφάνιση...

Καλό μήνα !!!

Άντε να μας έρθει τόσο χαλαρά...σχεδόν ξαπλωτά!

Βγείτε έξω όπου και αν είστε.
Γλεντήστε!
Οι δρόμοι μας καλούν, η ζωή μας φωνάζει.
Εγώ πάντως θα το λιώσω...στη βόλτα!!!

Για όσες μέρες του Απρίλη έμειναν

Κάνε κλικ και κατέβασέ το για να γίνουν οι μέρες σου πιο όμορφες...

Αν ήμουν μαύρος...

Να τι σε περιμένει, αν σηκωθείς από την καρέκλα

Φωτογραφίες με...νόημα! (μέρος 3ο)

Ένας από την παρέα ήταν σίγουρα Άγγλος, αλλά ξεχάσαμε να του πούμε για τη βασική διαφορά στην οδήγηση στην Ευρώπη. 


Δεν ξέρω αλλά την βλέπω και σκέφτομαι τον εαυτό μου μετά από χρόνια, να τη δείχνει στα εγγόνια του και να λέει ιστορίες. Λίγο μελαγχολική βέβαια, αλλά θα λέω "...το έκανα!"

Ο Θεός βοηθάει τους μη έχοντες μυαλό, αυτό είναι γνωστό. Εμείς το επιβεβαιώσαμε όταν στα 2256μ ανεβήκαμε με κοντομάνικα και ευτυχώς έβγαλε λίγο ήλιο και επιζήσαμε για να το διηγούμαστε!.

Να είχα και εγώ μια τέτοια δασκάλα. Πάντως μπράβο της γιατί αν και μας είδε όλους μαζί, προσφέρθηκε από μόνη της και με χαμόγελο να μας βγάλει φωτογραφία.

Για τους ανθρώπους που αγαπάνε τον τόπο τους και τον προστατεύουν. Αλλά επίσης βλέπουν και μπροστά και τον αξιοποιούν για τους ίδιους και τα παιδιά τους.

Οι δύο ηρωίδες. Αν και νέες στα ταξίδια, δεν διαμαρτυρήθηκαν καθόλου! Είχαν υπομονή και δείξανε κατανόηση.

Σε τσάκωσα! Ένας Αυστριακός κώλος...

Κούκου! Πάντα φυλάω μια έκπληξη! Ίσως να είμαστε και οι μοναδικοί που γελούσαν και κάνανε πλάκες στην Αυστρία.



Πάντα κάποιοι περίμεναν κάποιους(πάνω από τις μηχανές τους)  για να ξεκινήσει η περιήγηση και να βρούμε κανένα καλό εστιατόριο ή καφετέρια.

Πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι.Από την πρώτη επίσκεψη το είχα καημό να ανέβω στο καμπαναριό. Αυτή τη φορά σε όποια πόλη και αν πήγα δεν άφησα ούτε ένα που να μην ανέβω. Ά ρε Κουασιμόδε, μόνο εγώ σε καταλαβαίνω!

Το καθημερινό πρωινό ξεβράκωμα πριν από κάθε αναχώρηση. Οι ξένοι έμειναν
εντυπωσιασμένοι από το ελληνικό κάλλος.

Κάθε στροφή και καταρράκτης, με βουνά, κοιλάδες, δάση, κλπ. κλπ.

Η πλάκα ήταν δεδομένη και συνεχόμενη. Όλοι γελούσαμε, εκτός από αυτόν που δεν έπιανε το αστείο...

Μαθήματα οδήγησης άνευ διδασκάλου. Στο συγκεκριμένο μελετάει τα αποτελέσματα της φυγόκεντρου δυνάμεως στο πίσω ελαστικό, χωρίς τη μετατόπιση του άνω τμήματος του κορμού!

Η παρέα σε αυθόρμητη πόζα. Ναι καλά...

Ο κόσμος δεν χωράει τα όνειρά μας!
Αυτός είναι που χωράει στην παλάμη μας!



Ήμουν έτοιμος να χτυπήσω το Enter, για να δημοσιεύσω την ανάρτηση, όταν είχα αυτή την τελευταία αποκάλυψη. Οι πιο πολλές φωτογραφίες που μου αρέσουν δεν είναι τελικά τα τοπία που είδαμε, αλλά τα χαμόγελα της παρέας και ότι ζήσαμε-μοιραστήκαμε εκεί έξω. Θα τολμήσω να προσθέσω στο γνωστό:"...αυτό που μετράει είναι το ταξίδι...",  το"...αλλά και το πλήρωμά σου..."

Ζήσε το Όνειρο

Φωτογραφίες με…νόημα! (μέρος 2ο)

...Ξεκινάω το 2ο μέρος με μια φωτογραφία, που μια παρόμοιά της είχε τραβηχτεί πριν από δεκαοχτώ χρόνια περίπου, σε κάποιο άλλο μέρος και κάτω από άλλες συνθήκες. Αυτό που δεν άλλαξε, είναι οι άνθρωποι. Πάντα χαμογελαστοί και αισιόδοξοι.

Τώρα εδώ, τι να σχολιάσω. Όταν τη βλέπω μένω άναυδος. Χωρίς λόγια λοιπόν...

Στο προηγούμενο ταξίδι σαν μασκότ είχα μια μαϊμού, που ήρθε και φωτογραφηθήκαμε. Σ' αυτό πλησιάσαμε διακριτικά κάνοντας τις πάπιες, μια πάπια. Άραγε στο επόμενο τι θα είναι;

Αυτή η φωτογράφος που με καταδίωκε σε όλο το ταξίδι, αποδείχθηκε πολύ επίμονη. Εντούτοις, συνέλαβε μια οπτική περί τουρισμού σε μία και μόνο στάση. Εγώ το νου μου στο δρόμο και η συνεπιβάτης μου με το χέρι απλωμένο σαν κατάρτι να απαθανατίζει τοπία.Εύγε!

Παντού χωράει ένας ακόμα χαφιές. Που μάλιστα θα το κάνει και με ευχαρίστηση...

Με τον μπροστινό τύπο, μιλάγαμε όση ώρα περιμέναμε για να ανάψει το πράσινο φως, λόγω έργων στο δρόμο. Τότε πρόσεξα την πινακίδα του. Hell awaits!

Η είσοδος, για τον κλασσικό πλέον Αλπικό δρόμο. Αν και πληρώνεις 18 ευρώ, είναι αυτό που λέμε, πέρασμα ζωής.

Αυτή είναι η φάτσα όταν ανέβεις και κατέβεις τον Αλπικό δρόμο. Ικανοποίηση!

Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνεις διασχίζοντάς τον! Άντε βρες συνεργείο, τώρα!

Ο Σάκης για μια ακόμη φορά δείχνει τις κορυφές που έχουν σειρά να κατακτηθούν!!! Το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ...

συνεχίζεται...

Φωτογραφίες με…νόημα! (μέρος 1ο)

Καθόμουνα τις προάλλες και κοιτούσα τις περσινές φωτογραφίες που τραβήξαμε οι  πέντε (εγώ και οι τέσσερις άγγελοι του…Μάκη) συνεργαζόμενοι φωτογράφοι, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Το υπέροχο ήταν, πως το ταξίδι πέρασε κυριολεκτικά μπροστά από τα μάτια μου, για άλλη μια φορά. Ίσως, να ήταν και πιο περιεκτικό, μιας και η παρατήρηση των φωτογραφιών, αποκάλυψε και μια διαφορετική οπτική. Την οπτική του ατόμου που πίεζε το κουμπί της μηχανής.
Χωρίς άλλα περιττά τις μοιράζομαι με σένα. Αν ήσουν στο ταξίδι θα θυμηθείς τις στιγμές και θα χαμογελάσεις. Αν δεν ήσουν, μακάρι να σου δώσουν έστω και μια μικρή έμπνευση ή σκούντημα και να ζήσεις τις δικές σου παρόμοιες στιγμές.
Η πρώτη φωτογραφία, που μιλάει από μόνη της, δεν θα μπορούσε να είναι άλλη, από την ψυχρολουσία που δεχτήκαμε, μόλις κατεβήκαμε στην Ανκόνα.Δεν προλάβαμε να κάνουμε ούτε πενήντα μέτρα και “άνοιξαν” οι ουρανοί.

Σειρά έχει η πρώτη, που βγάλαμε σαν παρέα. Στην πρώτη στάση, με τη βροχή να μην έχει κόψει στο ελάχιστο, το κέφι δεν μας έχει εγκαταλείψει.  Το μπράβο πηγαίνει στις γυναίκες που στο παρθενικό τους μεγάλο-και στο εξωτερικό-ταξίδι δείχνουν απτόητες!

Επόμενη, μια που μου αρέσει πολύ. Επειδή κρατούσα την πορεία, λόγω gps και το μυαλό ασχολιόταν με τις πινακίδες στο δρόμο, δεν είχα την ευκαιρία, να απολαύσω τους φίλους μου σε σχηματισμό, σε συνδυασμό με τα όμορφα τοπία.

Μία από τις πολλές διαφορές που ανακάλυψα, ότι έχουμε σαν λαός με τους υπόλοιπους. Εμένα πάντως δεν το χωρούσε το μυαλό μου πως κατακαλόκαιρο στην Ελλάδα, περιμένοντας το καράβι για επιβίβαση, είναι απαραίτητο να είμαι ένστολος και με τις μπότες φορεμένες, παρακαλώ. (Δεν διακρίνεται ο γύρος σε ψωμάκι, το παγωτό και το μικρό εμφιαλωμένο.)

Άλλη μια τρομερή φωτογραφία. Διασχίζοντας τις Αυστριακές Άλπεις συναντήσαμε χιόνια που δεν έλεγαν να λιώσουν. Εκεί πρόσεχα το δρόμο μην είναι παγωμένος, εδώ μετά βλέποντας τη φωτογραφία αναρωτήθηκα, πως κρατιόταν όλο αυτό το χιόνι έτσι και δεν ήρθε στα κεφάλια μας.
 
Μια εικόνα που συνοψίζει το νόημα των ταξιδιών. Να χάνεσαι μέσα σε άγνωστα, πανέμορφα τοπία, παρέα με κάποιον που αγαπάς. Και ο δρόμος να ισιώνει, να στρίβει και να μην τελειώνει. Χρόνος δεν υπάρχει, οι αισθήσεις πλήρεις!

Ακολουθεί μια “περίεργη” φωτογραφία. Κι αυτό γιατί ακόμα δεν ξέρω τι ακριβώς προσπαθούσα να κάνω. Γελάω όμως συνεχώς όταν τη βλέπω, γιατί μου θυμίζει βαρύ ζεϊμπέκικο. Που, στο Τρέντο! Για όνομα του Θεού!… Όπα!!!

Άλλη μία, από τις διαφορές των λαών που έλεγα πιο πάνω.Γι’ αυτούς είναι πολύ φυσιολογικό, για μένα ακατανόητο. Δεν μπορώ σε άδειο δρόμο, να πηγαίνω με πενήντα χιλιόμετρα και πίσω από φορτηγό. Στην άκρη!

Μετά από αυτή τη λήψη κανένας πια δεν τόλμησε να τον ξανααμφισβητήσει. Στη συνέχεια φύγαμε, για να αγοράσει καινούργιο παντελόνι.

Μία τώρα, τελείως αναπάντεχη. Ενώ οι γυναίκες στήνονται για μια τυπική πόζα, τους δίνεται η οδηγία να κάνουν κάτι διαφορετικό, όχι τα ίδια και τα ίδια βρε παιδί μου! Αρχίζουν λοιπόν να γελούν, να χορεύουν, να ανοιγοκλείνουν χέρια και διάφορα τέτοια. Ξάφνου από το πουθενά πετάγεται ένας Ιταλός (έξω καρδιά) και συμμετέχει και ο ίδιος. Αυτό ήταν, ΚΛΙΚ!

συνεχίζεται…