Ζητείστε

"Ζητείστε και θα λάβετε".
Ας ακολουθήσουμε αυτή την προτροπή για καλύτερες μέρες

                               ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ !!!!!

Αφιερωμένο

Για όλες τις γυναίκες οδηγούς

Λες;

Μήπως θα έπρεπε να μείνω με τη Yamaha που είναι και πιο "αγωνιστική";

Η Μεγάλη Αδικία

Να φταίνε τα ζώδια; Να φταίνε οι βιορυθμοί;
Πάντως η μέρα προμηνύονταν άσχημη.
Κατέβηκα στο γκαράζ, να πάρω τη μηχανή να πάω καμιά βόλτα να ξεσκάσω και τι αντικρίζω;
Μερικές σταγόνες λαδιού πάνω στο πάτωμα, κάτω ακριβώς από το κάρτερ.
"Όχι ρε γαμώτο! Σε μένα;"
Πάει η βόλτα, πάει και η μέρα μου. Λες και δεν είχαμε άλλες δουλειές. Άντε τώρα για το συνεργείο, να κλείσω ραντεβού, να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει και στο τέλος να δούμε και πόσο θα μου βγει και το κουστούμι. Γαμώτο!
Αφού ανέβηκα πάλι πάνω στο σπίτι και έβγαλα τις κορντούρες, πού είχα πάρει φωτιά από τα νεύρα μου, για να μην τα πολυλογώ, ξεκίνησα για το συνεργείο.
"Όχι ρε, τι είναι πάλι αυτό που βλέπω!" Ακόμα δεν μπήκα μέσα, ρίχνω μια ματιά έτσι απ' έξω  και εντός του συνεργείου επικρατεί ακαταστασία και τα μαστόρια  μάλλον πρέπει να είναι σε διάλειμμα διαρκείας.

 Ώσπου να σκεφτώ να την κάνω και να πάω σε κανένα άλλο, να 'σου πετάγεται κάποιος από το μαγαζί, με καλημερίζει και με καλεί μέσα.

 Ωχ, τη βάψαμε, λέω στον εαυτό μου, βρες τρόπο να την κάνεις...
Αμ, δε...
"Έχουμε, μου λέει, το καλύτερο συνεργείο και με εξειδίκευση έτσι;

 Οι εγκαταστάσεις είναι σύγχρονες, το προσωπικό πλήρως καταρτισμένο και...

 Συγνώμη ένα λεπτό, ήρθε το αφεντικό..."
Γυρίζω και εγώ και βλέπω το αφεντικό.

 "Καλημέρα", μου λέει και δίνει το χέρι.
"Στα εξηγεί;"
"Ναι, μόλις άρχισε", απαντώ.
"Ωραία, αφήνω τη κόρη μου για κάτι ψώνια που θέλει και έρχομαι. Με περιμένει στο αυτοκίνητο..."

 "Ναι, κάνε δουλειά σου..."
 "Λοιπόν που είχαμε μείνει; Ααα ναι! Ο χώρος καταρχήν φυλάσσεται όλο το 24ωρο".

"Από τη μεριά μας τώρα, θα σκύψουμε πάνω από το πρόβλημά σου με πραγματικό ενδιαφέρον για να το λύσουμε."

"Διαθέτουμε για δική σου ευκολία, τεχνικό για να ρίξει μια ματιά στις αναρτήσεις σου και να σε συμβουλεύσει."

"Υπάρχει ακόμα και ειδικός στις εξατμίσεις που θα σε ενημερώσει για καινούρια μοντέλα και θα κάνουμε και θορυβομέτρηση με το ειδικό μας όργανο."

 
"Τώρα αν θέλεις μπορούμε να κοιτάξουμε για τη φθορά των ελαστικών σου και αν είναι κοντά στο όριο να διαλέξεις κάποια άλλα από την αποθήκη μας."

 "Ωραία ακούγονται όλα αυτά", είπα εντυπωσιασμένος.
"Περίμενε δεν τελείωσα ακόμα..."
"Μπορεί να έχεις σκεφτεί πως είναι η ώρα να δεις και το θέμα της άνεσή σου και να ψάχνεις παράδειγμα για ζελατίνα. Εμείς εδώ διαθέτουμε αεροσύραγγα για να βρούμε για σένα την πιο κατάλληλη."

 "Τι είπες τώρα;" και κοιτούσα με ανοιχτό το στόμα.
"Αν θέλεις μπορείς να μιλήσεις για τεχνικά θέματα που αφορούν την ασφάλεια του αναβάτη με το προσωπικό που ασχολείται με ABS και αερόσακους μηχανής.

 "Δεν το είχα σκεφτεί, να σου πω την αλήθεια", απαντώ.
"Φυσικά στο τέλος θα ακολουθήσει πλύσιμο της μηχανή σου ώστε να μην είναι μόνο εντάξει, αλλά και να φαίνεται ωραία!"

"Μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα σε απλό
 ή σε βάθος καθάρισμα."

 "Μην νομίζεις όμως ότι τόση ώρα θα σε κρατάμε εδώ και δεν θα έχεις τι να κάνεις. Το προσωπικό μας είναι πάντα έτοιμο να σε διασκεδάσει και να σε κάνει να περνάς ευχάριστα."

 "Κι αν η βλάβη είναι πιο σοβαρή και θα πρέπει η μηχανή να μείνει για περισσότερες μέρες εδώ;" Ρώτησα με πραγματικό ενδιαφέρον.
"Τότε θα σου διαθέσουμε δωρεάν μεταφορικό μέσο, μέχρι να ολοκληρώσουμε την επισκευή! Μοτοσυκλέτα..."

 ή ποδήλατο, αν θες να γυμναστείς και λίγο!

"Δεν ξέρω τι να πω." Κατάφερα να προφέρω, συγκινημένος.
"Έτσι είναι φίλε μου", μου λέει σε φιλικό τόνο, "εδώ δεν γυρνάμε την πλάτη στα προβλήματα των πελατών!"

 "Τους κοιτάμε ίσια, βαθιά, μέσα στα μάτια!"

"Μπράβο!", λέω.
"Αυτό φυσικά", μου λέει "είναι ένα προνόμιο της εταιρείας μας που κερδήθηκε με σκληρή δουλειά"

"Δεν κλείνουμε το μαγαζί μας, όπως οι άλλοι και να τρέχουμε για διακοπές..."

"Κατάλαβα, κατάλαβα", απαντώ κουνώντας το κεφάλι μου, λες και στ' αλήθεια καταλάβαινα τι μου έλεγε.
"Πάντως να ξέρεις", συνεχίζει "οι πελάτες μας είναι εκλεκτοί-όπως αυτός που ήρθε για μια αλλαγή λαδιών και είναι η δεύτερη μέρα που τον φιλοξενούμε στο μαγαζί-κι αν δεν πιστεύεις, κοίτα εδώ" και πέρνωντάς με πιο πέρα μου δείχνει στο διπλανό δωμάτιο έναν τύπο που μου φαινόταν, όντως πολύ γνωστός.

"Α και να μην το ξεχάσω, μετά την επισκευή γίνεται έλεγχος ότι πράγματι διορθώθηκε το πρόβλημα. Αυτός γίνεται σε δύο φάσεις: μία εντός του συνεργείου

και μία εκτός, που περιλαμβάνει οδήγηση στο δρόμο."

 

"Α, κατά φωνή! Να και ο υπεύθυνος τεχνικός για την δοκιμή στο δρόμο που λέγαμε, μόλις τέλειωσε τη μηχανή του προηγούμενου πελάτη."
"Πώς πήγε όλα εντάξει;" απευθύνθηκε προς τον τεχνικό.

Κάτι άρχισε να λέει, αλλά δεν έδωσα σημασία μιας και το βλέμμα μου πιάστηκε να κοιτάει επίμονα μία πελάτισσα που μπήκε εκείνη την ώρα στο μαγαζί και ρωτάει:"Μήπως έχετε αξεσουάρ για το κράνος μου;"

"Ναι", ντριιν, "φυσικά", ντριιιιν, "να το δω", ντριιιιιιιιν, "λίγο";;ντριιιιιιιιιιινννννννννν!!!!!!!
"Άντε, άνθρωπέ μου θα σηκωθείς;" φωνάζει το έτερον ήμισυ και με σκουντάει.
"Σήκω ξημέρωσε πια!"
"Όχι ρε γαμώτο γιατί σε μένα; Πρώτα ο εφιάλτης και τώρα αυτό;"
Δεν ξύπνησα καλά και η μέρα προμηνύονταν άσχημη.

Ευχαριστήριο μήνυμα προς τον αστυνόμο Μπέκα

Ο αλιτήριος συνελήφθη και μπήκε πίσω από κάγκελα.
Παρά την αρχική του αντίσταση τα αστυνομικά όργανα-και με χρήση βίας-τον έβαλαν στη θέση του.

Εξάλλου, της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες.
Άντε να έρθει η ώρα για κανένα ταξίδι, γιατί δεν βλέπω να την παλεύω... 

Η αγορά έγινε από Αθήνα, από το γνωστό Μοτορόδα και η τιμή του είναι όσο και στην Ευρώπη απ' όπου αρχικά σκεφτόμουν να κάνω τη δοσοληψία.
Να που υπάρχουν και αξιόλογες Ελληνικές προτάσεις, που δεν προσπαθούν να σε ληστέψουν. Εύγε! 
Παρακάτω φαίνονται όλα τα κομμάτια της κατασκευής.

Ερώτηση...

Μεγάλε, να σε ρωτήσω τι τιμή έχει το sag σου;
Σηκώνεις σούζα με τη μία ε;

Μάτια μου!

Άντε μετά να τερματίσει ο Capirossi, έχοντας τέτοιες παρουσίες δίπλα του.
Απλά τον καταλαβαίνω, τι να πω τώρα...

 Για όσους δεν...βλέπουν καλά, μπορούν να κάνουν και κλικ στη φωτογραφία!

Δώσε Τατιάνα

Ταξίδι 2011

Ανανεώθηκε στις Σελίδες δεξιά, το Ταξίδι 2011 με καινούρια εναλλακτική διαδρομή.

Στα άκρα

Όταν το ταλέντο και το χιούμορ συνυπάρχουν σε οριακές συνθήκες:



Δες το μέχρι τέλους...

Ο κερατάς

Αυτή τη φορά σειρά είχε το τιμόνι. Από τα ταξίδια, μακρινά και μη (κατάβαση Πυρηναίων,γύρος της Πελοποννήσου κ.α), είχα διαπιστώσει ότι σε πολύωρη οδήγηση, στα χέρια πέφτει ένα επιπλέον βάρος. (Σιγά τη διαπίστωση!) Αν υπολογίσουμε στην ήδη σκυφτή θέση οδήγησης τις υψομετρικές διαφορές και το "σφιχτό" ορεινό δίκτυο (είπαμε δεν ταξιδεύουμε από εθνικές!), εύκολα καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι καθόλου ωραίο να "γράφεις" χιλιόμετρα και το βράδυ να κάνεις μασάζ στα χέρια σου. Φυσικά για το Hayabusa μπορεί τα χιλιόμετρα να μην είναι θέμα, αλλά στα στενά κομμάτια λόγω βάρους δεν νιώθει και τόσο άνετα. Για να λέμε και την αλήθεια κουράζει!
Και μην ακούσω τίποτα για ηλικίες, κουρασμένα παλικάρια και άλλα τέτοια.
Η σκέψη πίσω από όλα αυτά είναι, αν μπορείς κάτι να το βελτιώσεις και να ευχαριστηθείς κιόλας την όλη διαδικασία, ακόμα καλύτερα! Το να δημιουργείς είναι τρομερά αναζωογονητικό, που αν το δούμε κι αλλιώς, στις μέρες μας όλοι από λόγια καλά πάνε κι από έργα τίποτα. Οπότε, για να ξεδίνεις το συστήνω ανεπιφύλακτα. Εντάξει έχει και λίγο βρίσιμο στο ενδιάμεσο, αλλά είναι ο χαρακτήρας της δουλειάς έτσι.
Τώρα υπάρχει και το θέμα του γούστου. Κατά την αναζήτηση μου στο διαδίκτυο για άρθρα σχετικά με το εγχείρημα αυτό, οι γνώμες διχάζονταν. Οι μισοί έλεγαν ότι δεν μπορούν να διανοηθούν μια τέτοια εμφανισιακή αλλαγή (χάνεται ο χαρακτήρας), οι άλλοι μισοί τάσσονταν υπέρ της άνεσης. Να σημειώσω ότι τα σχόλια αυτά αφορούν κατά 90% ανθρώπους από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού που έχουν ένα σαφή προσανατολισμό για χρήση του Hayabusa ως ντράγκστερ ή για "καστομιές" και λιγότερο για "χιλιομετρική" χρήση. Εμένα από την άλλη μου άρεσε αυτό που είδα σε φωτογραφίες και όποιος μπορεί να μου εξηγήσει τον προσανατολισμό αυτής της μηχανής ευχαρίστως να το κουβεντιάσουμε...
Η απόφαση λοιπόν, πάρθηκε με πλειοψηφία και τα κατσαβίδια πιάσανε αμέσως δουλειά.
Πρώτα η μηχανή ανέβηκε σε σταντ για να σταθεροποιηθεί.
Μετά βγήκαν φωτογραφίες από το μπροστινό σύστημα για να μην χρειαστεί αργότερα να αναζητούμε τις διαδρομές των ντιζών και των λοιπών σωληνακίων.

Χαλαρώνουμε την γκαζιέρα και τα δοχεία υγρών.
Βγάζουμε τα γκριπ (αν πρόκειται να τα ξαναχρησιμοποιήσουμε).
Αφαιρούμε (επιτέλους!) την πάνω πλάκα.
Τοποθετούμε την καινούρια με το τιμόνι.

Τοποθετούμε την γκαζιέρα και το αριστερό γκριπ.
Αλλάζουμε διαδρομή στις ντίζες του τσοκ και του γκαζιού.
Αφαιρούμε με προσοχή τα υγρά των φρένων-συμπλέκτη.
Διώχνουμε ευγενικά τον περίεργο γείτονα που σκύβει και αυτός να δει και μας τρελαίνει στις ερωτήσεις...
Μπροστά θέλει μακρύτερα σωληνάκια από τα εργοστασιακά, οπότε βάζεις και υψηλής, αν δεν έχεις και μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.
Λίγη προσοχή χρειάζεται στην αλλαγή διαδρομής του συμπλέκτη, σε περίπτωση που δεν μπει και εδώ υψηλής και να ξεμπερδεύεις. Επειδή ένα τμήμα του είναι από μέταλλο προσοχή να μην σπάσει.
Συμπληρώνουμε με υγρά και εξαερώνουμε.( Τα σωληνάκια εννοώ)!!!
Κόβουμε δεξιά και αριστερά στη ζελατίνα, από ένα μικρό κομμάτι, τόσο ώστε να μην βρίσκουν τα χειριστήρια.
Αλλαγή διαδρομής και στις δύο χοντρές πλεξούδες, που έρχονται από μπροστά.
Κάνουμε έλεγχο ότι το μπροστινό είναι τελείως ελεύθερο στην κίνησή του και κανένα καλώδιο, ντίζα, σωληνάκι δεν τεντώνεται επικίνδυνα ή "τσακίζει" κάπου.
Κάνουμε έλεγχο.
Ξανακάνουμε έλεγχο!
Κουμπώνουμε τα πλαστικά μέρη που αφαιρέσαμε για να δουλέψουμε άνετα.
Κοιτάμε μήπως περίσσεψε καμιά βίδα (συνήθως περισσεύει!)
Πάμε μία τουαλέτα και τρώμε ή πίνουμε κάτι -το ξεχάσαμε τόσες ώρες σκυμμένοι πάνω από το τιμόνι!- και αν δεν βρέχει, γιατί εδώ, μέρα παρά μέρα βρέχει, βγάζουμε τη μηχανή και πάμε να τη δοκιμάσουμε.

Απλά τώρα θέλει λίγο να συνηθίσεις την αλλαγή θέσης.
Τί διαπίστωσα εγώ επιγραμματικά:

Τα χέρια είναι πιο ανοικτά σε πιο φυσιολογική θέση και έτσι παραμένουν ξεκούραστα.
Η θέση βεβαίως και είναι πιο όρθια.
Λόγω του ότι ο αέρας τώρα "χτυπάει" στο στήθος και όχι στους ώμους χρίζει αλλαγής και η ζελατίνα.

Στα "πολλά" απλά σκύβεις λίγο, όπως και παλιότερα και είσαι εντάξει.
Στις στροφές τώρα, άλλο "φρούτο". Δίνει την αίσθηση ενός σούπερ μοτάρντ 1300 κυβικών. Ο μοχλός που σου δίνει το νέο τιμόνι είναι απίστευτος και η μηχανή πλαγιάζει αβίαστα.
Να πω ότι δεν έχω κάνει τη διαδρομή μέχρι τη Λ. Πλαστήρα εκατοντάδες φορές, θα είναι ψέμματα. Να πω τώρα ότι αυτή δεν ήταν και η καλύτερη ως τώρα, θα είναι ακόμα μεγαλύτερο ψέμα.Τρομερή ευκολία στο πως "βουτάει" κατευθείαν στη στροφή, χωρίς να φορτίζονται-ζορίζονται τα χέρια. Όλα με χαρακτηριστική άνεση.
Φυσικά μην ξεχνάμε και τη βοήθεια που προσφέρει αυτός ο μοχλός και μέσα στην κίνηση της πόλης.
Η συνολική αίσθηση για μένα είναι αναβαθμισμένη και άξιζε σίγουρα η όλη μετατροπή. Το χαμόγελο μετά τη βόλτα, ήταν "όλα τα λεφτά".

Ήταν μία ευχάριστη έκπληξη σε τέτοιο βαθμό που ειλικρινά δεν το περίμενα.Όσο για το θέμα γούστου που προανέφερα, εμένα μου αρέσει και πιστεύω ότι συνδυάζει την ουσία-λειτουργικότητα με την ομορφιά και αυτό μου κάνει.
Όσο για τον τίτλο, το τιμόνι δεν μοιάζει λίγο με κέρατα;

ΥΓ Σχόλια του τύπου, πάρε BMW, On-Off και άλλα παρόμοια θα διαγράφονται αυτόματα,
εκ της συντάξεως...

Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος;

Μπορεί να μην αφορά την μοτοσυκλέτα και τα ταξίδια, έχει όμως σχέση με την άλλη αγαπημένη μου δραστηριότητα. Η βιντεοσκόπηση έγινε με μία κάμερα GOPRO στηριγμένη στο κράνος μου. Από το 00:26 μέχρι το 00:43 φαίνομαι και εγώ. Δηλαδή η σκιά μου!!! Αύγουστος του 2010 στα βουνά πάνω από τη Λ. Πλαστήρα! Τρέμετε εντουράδες...

Γιατί άντε...!!!

Λοιπόν, μετά από αρκετή τεμπελιά και δικαιολογίες κάθισα και έκανα συρραφή κάποιων κομματιών του υλικού βίντεο, που τραβήξαμε στο καλοκαιρινό ταξίδι. Άντε γιατί θα χρονίζαμε και ακόμα να το δούμε..
Αυτό αφορά μόνο τη διάσχιση της βόρειας Ιταλίας και φυσικά υπάρχει και συνέχεια! Το συγκεκριμένο τοπίο που προβάλλεται, αν και δεν υπάρχει περίπτωση να αναδειχθεί το πραγματικό μέγεθος της ομορφιάς του μέσα από μία κάμερα μόνο, είναι από τους προορισμούς ζωής για όσους ταξιδεύουν με μοτοσυκλέτα. Θέλεις η ομορφιά(χαράδρες, κοιλάδες, ποτάμια, βουνά, γέφυρες,...), θέλεις τα χωριουδάκια, θέλεις ο δρόμος, είναι κάτι που αξίζει να προσπαθήσεις να δεις από κοντά-δεν είναι και μακριά εξάλλου.

Όλα είναι ταξίδι

Μία δημοσίευση από τον Διονύση:

Όλα είναι ταξίδι, εμπειρίες, εικόνες, συναισθήματα και αισθήματα, γνώση, δράση και αντίδραση, συγκέντρωση αλλά και ενατένιση, ανακαλύψεις και συνειδητοποιήσεις, προσγείωση αλλά και αχαλίνωτη φαντασία. Μία τόσο δα μικρή κουκκίδα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος που μας περιβάλει, αλλά και που μας αποτελεί και συνθέτει. Χίλιοι δύο τρόποι και λόγοι, να πλημμυρίσει τη ζωή μας με όλα αυτά, όπως και ένα φαινομενικά μικρό ταξίδι με μοτοσικλέτα σε δρόμους άγνωστους και απάτητους, σε δύο ρόδες παρέα με φίλους αδερφικούς και αδερφούς, συνοδοιπόρους στο μονοπάτι της πορείας όλων μας, μέσα από την ατραπό της ζωής μας που σε κάθε της βήμα έχει και κάτι να μας μάθει, να μας διδάξει, να μας νουθετήσει, να μας προάγει και να μας εκπαιδεύσει, αρκεί να έχουμε μάτια, αυτιά και πάνω απ’ όλα καρδιά και ψυχή να τα αναγνωρίσουμε, να τα επεξεργαστούμε και να τα αφομοιώσουμε για να οδηγήσουμε τον εαυτό μας σε ανώτερο επίπεδο εξέλιξης.
“Φιλοσοφείς και αιθεροβατείς” μπορεί να πει κάποιος διαβάζοντας. Η ουσία είναι όμως, ότι σε όλα αυτά τα ερεθίσματα να δείχνουμε τη πρέπουσα προσοχή χωρίς να τα αφήνουμε να περνάνε, σαν τα φώτα στα τούνελ που διασχίσαμε. Στη φύση που θαυμάσαμε, να αναγνωρίσουμε το μεγαλείο που μας περιβάλει και τον αγώνα να τη προστατεύσουμε με όλους τους τρόπους. Στους δρόμους που οδηγήσαμε τη σύγκριση, αλλά και τη προσπάθεια να αλλάξουμε το κατεστημένο και τη νοοτροπία της πατρίδας μας, γιατί δικαιούμαστε και αξίζουμε ποιότητα και υπηρεσίες τις οποίες πλέον πρέπει να απαιτήσουμε.
Τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, τις ανθρώπινες στιγμές, σταματώντας να ψάχνουμε συνέχεια τις μας χωρίζει και μας διαφοροποιεί, αλλά να δούμε τις μας ενώνει και μας δένει, γιατί όλοι Άνθρωποι είμαστε, τα ίδια υλικά μας απαρτίζουν και μας συνθέτουν. Βάζοντας τα όνειρά μας μαζί θα βρούμε περισσότερα κοινά στοιχεία παρά διαφορές.

Όνειρο ζωής ήταν αυτό το ταξίδι για όλους μας και ήρθε την κατάλληλη στιγμή, με τις καλύτερες προϋποθέσεις, γιατί στο τέλος ξεπεράστηκαν όλα τα εμπόδια και πραγματοποιήθηκε. Δέκα μέρες πανδαισία χρωμάτων, εναλλαγή τοπίων, ατελείωτο πείραγμα, οδηγική εμπειρία, συγκομιδή εικόνων, και καταστάλαγμα ουσιαστικής πλήρωσης του Είναι όλων μας, γιατί επιτέλους κάναμε κάτι μαζί, χωρίς καταναγκασμό, χωρίς διαταγές και εξουσίες, χωρίς μνησικακία και κρατήματα, με μία αθωότητα όπως των παιδικών μας χρόνων, που τη ζήσαμε όλοι ξεχωριστά, αλλά σε αυτό το ταξίδι τις ενώσαμε ελεύθεροι επιτέλους από βάρη και κατάλοιπα της παλιάς μας πορείας.
Οι φιλίες δύσκολα χτίζονται, ακόμα πιο δύσκολα σφυρηλατούνται στο χρόνο και το αποτέλεσμα στο τέλος δεν είναι ποτέ εγγυημένο. Έχει πολλές στροφές και ανηφόρες, όπως εκεί πάνω στις Άλπεις, αλλά το χαμόγελο στο πρόσωπο και στις καρδιές μας μετά το πέρασμα αυτό, μου λέει ότι είμαστε στο σωστό δρόμο…. Γιατί το ταξίδι συνεχίζεται.

Υ.Γ.1 Μάκη κουράστηκες περισσότερο από όλους μας σαν αρχηγός και χειριστής GPS. Συγνώμη που ήμασταν γαϊδούρια και σε αφήσαμε μόνο σου στην αλλαγή ελαστικού…αλλά για να επανορθώσουμε και στο επόμενο ταξίδι εσένα θα βάλουμε μπροστά, γιατί μόνο εσύ τελειώνεις το λάστιχο στη ζάντα!!!!!!
Υ.Γ.2 Λοιπόν, όλα είναι στο μυαλό, αντίσταση τώρα. Το φαΐ είναι πειρασμός και άχρηστο πράμα τη σήμερον ημέρα, άφεση αμαρτιών μόνο αν είναι από τα χεράκια της συντρόφου μας. Κράτα γερά συμμαθητή,

μην ενδίδεις. Κώστας ο Εγκρατής!!!!!

Υ.Γ.3 Νίκο μου μην ακούς κανέναν, πήρες το καλύτερο εργαλείο, το SuperDuper μηχανάκι, τι και αν στάζει λίγο λάδι, και που το δοχείο του λαδιού μοιάζει με ταπεράκι για τις ελιές. Ακόμα μαζεύουν εξοπλισμό από την AutoStrada, τι τα θέλουμε τα γάντια, όταν έχουμε θερμαινόμενα Grip;
Υ.Γ.4 Μαζί με την αφεντιά μας, προφανώς εξάγαμε και ελληνικά τριζόνια, γιατί μόνο έτσι εξηγείται πως κατέφερε ο Περικλής και οδηγούσε μονόπαντα σε όλο το ταξίδι. Και όσα ρούχα και αν έπαιρνα μαζί μου, από όλα θα με έβγαζε έξω με τον τρόπο που φρενάριζε μετά τα προσπεράσματα. Πάλι καλά που τον Σταύρο τον Τυχερούλη τον βρήκε στο τέλος του ταξιδιού…γιατί μπορεί ακόμα να τρέχαμε να τον βρούμε κάπου ανάμεσα σε ταράνδους στη Σκανδιναβία!!!!
Υ.Γ.5 Τέλος στις συνεπιβάτισσες μας, γιατί ανάλατο και αλάδωτο φαγητό δεν τρώγεται ρε παιδί μου…σοβαρά τώρα, ευχαριστούμε που μας ανεχτήκατε και υποστηρίξατε με την αγάπη σας σε αυτό το όνειρο ζωής.
ΥΠΟΓΡΑΦΗ
  Ο Averel 407, για τον Joe 405, τον William 404 και τον Jack 406!!!

Τί έκανες στον πόλεμο...Μάκη;

Λοιπόν, η "συγκομιδή" της φετινής χρονιάς πήρε τη θέση της στη ζελατίνα της μηχανής.

Μάλλον αρχίζει και γεμίζει σιγά σιγά και θα αγοράσω καμιά μεγαλύτερη ή...θα κάνω τα αυτοκόλλητα μικρότερα! Φυσικά μετά από τόσα χιλιόμετρα και περιπέτειες έπρεπε να "ισιώσω" το κουρασμένο μου κορμί και ακολούθησα μια πανάρχαια ιαπωνική τεχνική, με πολύ καλά αποτελέσματα!

Το δύσκολο ήταν να μείνεις έτσι για ώρες, χωρίς να κινείσαι καθόλου. Το πείσμα όμως και η τρομερή θέληση επιβλήθηκαν στην ύλη και η τεχνική έφερε την αναμενόμενη βοήθεια. Βέβαια, κάποιοι άλλοι που δεν καταλαβαίνουν από τέτοια, γελούσαν με την κατάντια μου.

Δεν γυμναζόμαστε όμως όλοι σαν και εσάς εξυπνάκηδες! Θα τα πούμε στο επόμενο ταξίδι...

Το κέρδος

Όλοι κάτι κερδίζουν από τα ταξίδια τους. Εμπειρίες, εικόνες, ίσως φιλίες. Σίγουρα όμως αναμνήσεις. Και πόσο ωραίο να τα επιδεικνύεις πάνω στη μοτοσυκλέτα σου ώστε να σου έρχονται στη μνήμη κάθε φορά που την πλένεις ή πίνεις ένα καφέ με την παρέα σου. Είναι το έναυσμα για να θυμόμαστε τα ένδοξα περασμένα αλλά και για να οραματιζόμαστε τα μελλούμενα! Μπορεί για τον αμύητο να φαίνονται απλά κομμάτια πλαστικού με ζωγραφιές αλλά για τον ταξιδιώτη περνά και ξαναπερνά η ζωή του μπροστά στα μάτια της ψυχής και του μυαλού του. Αυτά είναι που κέρδισε ο Διονύσης φέτος πάνω στο Varadero του:

Να τα εκατοστήσει!
(Για τον Νίκο!)

Γιατί έτσι μπορεί!

Για Στρέσα

Αχ, αυτό το Innsbruck! Δεν ήθελα να το αποχωριστώ. Μου έκανε βαθιά εντύπωση και η πόλη και τα πέριξ, με μεγαλύτερο των θεαμάτων το βουνό που δεσπόζει πάνω από την πόλη. Το επισκεφθήκαμε με το “lift” και η θέα από ψηλά ήταν απίστευτη. Εντύπωση έκανε σε όλους μία τάξη του νηπιαγωγείου που με τη συνοδεία τριών εκπαιδευτικών ανέβηκε στα 2500μ. Άλλη νοοτροπία...
Στα δικά μας τώρα.
Μας περίμεναν 450χλμ. ταξιδιού μέχρι την άφιξη στη Στρέσα και διέλευση τεσσάρων κρατών.

Οι δρόμοι μία από τα ίδια ως τώρα. Βαθιές κοιλάδες, ατελείωτα δάση, καταπράσινα λιβάδια και βουνά. Μα μία βαρεμάρα! Διασχίσαμε πάντως τούνελ 15χλμ. και ξεχάσαμε πως είναι το φως του ήλιου. Από τα πιο προσεγμένα κράτη που έχω δει ως τώρα ήταν και το λιλιπούτειο Λιχτενστάιν (χωρίς πλάκα κάποιοι περνούν καλά στη ζωή τους!) και ευκαιρία για καφέ και τσιγάρο για τους αμετανόητους. Σειρά είχε η Ελβετία που το πέρασμα έγινε στα γρήγορα. Πάντως αυτές οι δύο χώρες, λόγω του ότι συνορεύουν με την την Ιταλία, έχουν επηρεαστεί βαθύτατα από τον πολιτισμό της και δεν καταλαβαίνεις πότε περνάς από τη μία στην άλλη. Άσε που πολλοί μιλούν τα Ιταλικά ιδίως κοντά στα σύνορα. Πάντως και εδώ, αν κάποιος περιμένει να δει τελωνεία, ελέγχους και τα υπόλοιπα μάλλον θα απογοητευτεί. Το αστείο είναι πως μου είχαν πει παλιότεροι ταξιδιώτες ότι περνώντας από εκεί χρόνια πριν, θυμούνται ένα υπάλληλο να κουνάει το χέρι του πέρα-δώθε, σαν να λέει “περάστε ελεύθερα”.

Τώρα πως να κρατηθώ μέσα από το κράνος και να μην γελάω, όταν αντίκρισα την ίδια εικόνα ακριβώς μπροστά μου, και λέω στον εαυτό μου “λες να είναι ο ίδιος υπάλληλος;... και γαμώ τις δουλειές”!!!
Η πινακίδα μας ενημέρωσε ότι φτάνουμε στη Lago Maggiore. Από εκεί και μετά ξεκινάει ένας δρόμος, αν μπορούμε να τον παρομοιάσουμε με τα φιόρδ της Νορβηγίας, ακριβώς δίπλα στη λίμνη και ακολουθεί κάθε πτυχή της. Υπέροχος από τη μια μεριά, κουραστικός από την άλλη, αν υπολογίσουμε και τα όρια ταχύτητας μέσα στις κατοικημένες περιοχές.

Προς το τέλος το gps έκανε πάλι τα δικά του, αλλά με λίγο ψάξιμο-την πατροπαράδοτη μέθοδο δηλαδή-όλα διευθετήθηκαν. Το δωμάτιο στο ξενοδοχείο, ήταν στον τρίτο όροφο και καθώς η λίμνη απλωνόταν κυριολεκτικά στα πόδια μας, νόμιζες ότι στεκόσουν μετέωρος στον αέρα και αντίκριζες κάτω το απέραντο γαλάζιο.

Το βράδυ οι πίτσες μας ανέβασαν κάπως το ηθικό και υποσχέθηκα ότι αυτό δεν θα έμενε έτσι, θα ακολουθούσε και συνέχεια.

Πάρτε τα βουνά!

Η μία επιπλέον ημέρα τουρισμού ήταν απαραίτητη για ξεκούραση και συντονισμό. Τα δελτία καιρού δεν ήταν τόσο ξεκάθαρα για την μελλοντική διάθεση του Αυστριακού καιρού και χρειάστηκε να σκεφτούμε και εναλλακτικό σχέδιο δράσης. Αυτό περιλάμβανε την κίνησή μας μόνο από εθνική για πιο σύντομα και με λιγότερη ταλαιπωρία. Το μείον βέβαια ήταν ότι θα ανεβαίναμε ψηλά μέχρι το Salzburg και στη συνέχεια δυτικά μέχρι το Innsbruck. Φυσικά θα χάναμε τις ανηφοριές των Άλπεων και κάθε ομορφιά που περιλάμβανε αυτή η διαδρομή. 

Τελικά η λίγο τολμηρή-λίγο τυχερή πρόβλεψή μας ότι όλα θα πάνε καλά, αποδείχθηκε και η σωστότερη. Το τοπίο για μια ακόμη φορά ήταν υπεράνω των προσδοκιών μας και αν είχαμε κάποιες κρυφές προσδοκίες, σίγουρα αυτές θα ήταν να πρωταγωνιστήσουμε σε διαφήμιση με τις αγελάδες της Milka σοκολάτας ή έστω να δούμε το λιβάδι που έβοσκε η Χάιντι τις κατσίκες της και κυνηγιόταν με τον Πέτερ!

Και έτσι έγινε. Η αναρρίχηση στις Άλπεις ήταν όπως την έχουμε δει δεκάδες φορές σε φωτογραφίες, καρτ-ποστάλ ή βίντεο. Ένα ατελείωτο σκουρόχρωμο φίδι να γλιστράει μέσα σε ένα πράσινο φόντο. Ατελείωτα λιβάδια δεξιά και αριστερά μας και στο βάθος κοιλάδες οριοθετημένες από απότομα βουνά που σε μαγνητίζουν. Αν υπάρχουν Χόμπιτ σίγουρα κάπου εδώ θα κρύβονται και θα περιμένουν για τον Άρχοντα των δαχτυλιδιών! Αν και ήταν ήδη τέλη Ιουνίου οι Άλπεις ήταν χιονισμένες και για εμάς ήταν κάπως περίεργο αν και εντυπωσιακό. Η κατάβαση ήταν “όλα τα λεφτά”, αφού με το που έσβηνε το λευκό και στη θέση του ερχόταν το πράσινο, αυξάνονταν η θερμοκρασία και μαζί της και η κλίση της μοτοσυκλέτας. Βέβαια όλα έχουν το τίμημά τους και για να έχεις κλίσεις και πρόσφυση πρέπει να αφήσεις λάστιχο.

Αυτό λοιπόν με οδήγησε και στο να ψάχνω για νέο πίσω λάστιχο 150χιλ. πριν την άφιξή μας στο κατάλυμά μας. Στο δεύτερο βουλκανιζατέρ και 80χλμ εκτός διαδρομής βρέθηκε το πολυπόθητο λάστιχο και ευτυχώς έτσι συνεχίσαμε το ταξίδι μας. Επιβλητικές ήταν οι εκκλησίες που ήταν γοτθικού ρυθμού και σχεδιασμένες σε τεράστια κλίμακα, με τις σχεδόν κάθετες πλευρές των σκεπών τους. Τα σπίτια φτιαγμένα από ξύλο και κοντά το ένα στο άλλο, λες και μας καλωσόριζαν.

Οι άνθρωποι δίνουν την εντύπωση πως μαζί με εμάς έκαναν και αυτοί παρατεταμένες διακοπές, κυρίως γιατί δεν δείχνουν άγχος και βιασύνη στις δουλειές τους και στη συμπεριφορά τους. Οι δρόμοι από πλευράς κίνησης δεν παρουσίασαν ιδιαίτερα προβλήματα και ήταν αρκετά άνετοι. Η εικόνα της βόρειας Ιταλίας με τις ατελείωτες ορδές μοτοσυκλετιστών να μας χαιρετούν με το χέρι ψηλά καθώς περνούν απέναντί μας, μας ακολουθούσε και εδώ. Στάσεις για καφέ και τις απαραίτητες φωτογραφίες έγιναν σε συγκεκριμένα σημεία-Heiligenblut (αρχή της κυρίως οροσειράς) και Gerlos (με τους περίφημους καταρράκτες) τόσο για ανασυγκρότηση σωματική και ψυχική όσο και για την απόλαυση της φύσης.

Για μελλοντικούς εκδρομείς ας είναι γνωστό ότι η διάβαση του Αλπικού δρόμου έχει διόδια και μάλιστα “τσουχτερά”, κοστίζει 16 ευρώ. Αν σκεφτεί όμως κανείς ότι μιλάμε για προορισμό ζωής και ότι διασχίζει τον πρώτο δρόμο που ανοίχτηκε για τη διάβαση των Άλπεων, συν όλα αυτά που βλέπουν τα ματάκια του, πιστεύω ότι τα αξίζει και με το παραπάνω.

 Από την άλλη το έχω ξαναπεί, οι άνθρωποι αυτό έχουν, αυτό προβάλλουν και το εκμεταλλεύονται στο έπακρο. Σου λένε, θέλεις να το περάσεις; Ωραία, πάρε σε κάθε “πέταλο” μια πινακίδα που σου λέει τον αριθμό της στροφής και το υψόμετρο, πάρε και χώρους στάθμευσης, πάρε και καφέ-εστιατόρια για ξεκούραση,πάρε και ένα δρόμο πεντακάθαρο από χιόνια για να μην ανησυχείς στο ταξίδι σου και καλά να περάσεις! Φυσικά σε ξαναπεριμένουμε! 

Να ρωτήσω εγώ τώρα...πες πως θέλεις να επισκεφτείς ένα οποιοδήποτε βουνό της Ελλάδος, έστω με την οικογένειά σου, μέσα από γραφικούς δρόμους και χωριά, για να βάλεις βρε παιδί μου λίγο ποικιλία στη ζωή σου και να φέρεις τα παιδιά σου σε επαφή με τη φύση, τί πρόκειται να αντιμετωπίσεις και τί διευκολύνσεις σου παρέχονται προς επίτευξη του σκοπού σου;

Όχι, πες μου τώρα...