Όλα είναι ταξίδι, εμπειρίες, εικόνες, συναισθήματα και αισθήματα, γνώση, δράση και αντίδραση, συγκέντρωση αλλά και ενατένιση, ανακαλύψεις και συνειδητοποιήσεις, προσγείωση αλλά και αχαλίνωτη φαντασία. Μία τόσο δα μικρή κουκκίδα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος που μας περιβάλει, αλλά και που μας αποτελεί και συνθέτει. Χίλιοι δύο τρόποι και λόγοι, να πλημμυρίσει τη ζωή μας με όλα αυτά, όπως και ένα φαινομενικά μικρό ταξίδι με μοτοσικλέτα σε δρόμους άγνωστους και απάτητους, σε δύο ρόδες παρέα με φίλους αδερφικούς και αδερφούς, συνοδοιπόρους στο μονοπάτι της πορείας όλων μας, μέσα από την ατραπό της ζωής μας που σε κάθε της βήμα έχει και κάτι να μας μάθει, να μας διδάξει, να μας νουθετήσει, να μας προάγει και να μας εκπαιδεύσει, αρκεί να έχουμε μάτια, αυτιά και πάνω απ’ όλα καρδιά και ψυχή να τα αναγνωρίσουμε, να τα επεξεργαστούμε και να τα αφομοιώσουμε για να οδηγήσουμε τον εαυτό μας σε ανώτερο επίπεδο εξέλιξης.
“Φιλοσοφείς και αιθεροβατείς” μπορεί να πει κάποιος διαβάζοντας. Η ουσία είναι όμως, ότι σε όλα αυτά τα ερεθίσματα να δείχνουμε τη πρέπουσα προσοχή χωρίς να τα αφήνουμε να περνάνε, σαν τα φώτα στα τούνελ που διασχίσαμε. Στη φύση που θαυμάσαμε, να αναγνωρίσουμε το μεγαλείο που μας περιβάλει και τον αγώνα να τη προστατεύσουμε με όλους τους τρόπους. Στους δρόμους που οδηγήσαμε τη σύγκριση, αλλά και τη προσπάθεια να αλλάξουμε το κατεστημένο και τη νοοτροπία της πατρίδας μας, γιατί δικαιούμαστε και αξίζουμε ποιότητα και υπηρεσίες τις οποίες πλέον πρέπει να απαιτήσουμε.
Τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, τις ανθρώπινες στιγμές, σταματώντας να ψάχνουμε συνέχεια τις μας χωρίζει και μας διαφοροποιεί, αλλά να δούμε τις μας ενώνει και μας δένει, γιατί όλοι Άνθρωποι είμαστε, τα ίδια υλικά μας απαρτίζουν και μας συνθέτουν. Βάζοντας τα όνειρά μας μαζί θα βρούμε περισσότερα κοινά στοιχεία παρά διαφορές.
Όνειρο ζωής ήταν αυτό το ταξίδι για όλους μας και ήρθε την κατάλληλη στιγμή, με τις καλύτερες προϋποθέσεις, γιατί στο τέλος ξεπεράστηκαν όλα τα εμπόδια και πραγματοποιήθηκε. Δέκα μέρες πανδαισία χρωμάτων, εναλλαγή τοπίων, ατελείωτο πείραγμα, οδηγική εμπειρία, συγκομιδή εικόνων, και καταστάλαγμα ουσιαστικής πλήρωσης του Είναι όλων μας, γιατί επιτέλους κάναμε κάτι μαζί, χωρίς καταναγκασμό, χωρίς διαταγές και εξουσίες, χωρίς μνησικακία και κρατήματα, με μία αθωότητα όπως των παιδικών μας χρόνων, που τη ζήσαμε όλοι ξεχωριστά, αλλά σε αυτό το ταξίδι τις ενώσαμε ελεύθεροι επιτέλους από βάρη και κατάλοιπα της παλιάς μας πορείας.
Οι φιλίες δύσκολα χτίζονται, ακόμα πιο δύσκολα σφυρηλατούνται στο χρόνο και το αποτέλεσμα στο τέλος δεν είναι ποτέ εγγυημένο. Έχει πολλές στροφές και ανηφόρες, όπως εκεί πάνω στις Άλπεις, αλλά το χαμόγελο στο πρόσωπο και στις καρδιές μας μετά το πέρασμα αυτό, μου λέει ότι είμαστε στο σωστό δρόμο…. Γιατί το ταξίδι συνεχίζεται.
Υ.Γ.1 Μάκη κουράστηκες περισσότερο από όλους μας σαν αρχηγός και χειριστής GPS. Συγνώμη που ήμασταν γαϊδούρια και σε αφήσαμε μόνο σου στην αλλαγή ελαστικού…αλλά για να επανορθώσουμε και στο επόμενο ταξίδι εσένα θα βάλουμε μπροστά, γιατί μόνο εσύ τελειώνεις το λάστιχο στη ζάντα!!!!!!
Υ.Γ.2 Λοιπόν, όλα είναι στο μυαλό, αντίσταση τώρα. Το φαΐ είναι πειρασμός και άχρηστο πράμα τη σήμερον ημέρα, άφεση αμαρτιών μόνο αν είναι από τα χεράκια της συντρόφου μας. Κράτα γερά συμμαθητή,
Υ.Γ.3 Νίκο μου μην ακούς κανέναν, πήρες το καλύτερο εργαλείο, το SuperDuper μηχανάκι, τι και αν στάζει λίγο λάδι, και που το δοχείο του λαδιού μοιάζει με ταπεράκι για τις ελιές. Ακόμα μαζεύουν εξοπλισμό από την AutoStrada, τι τα θέλουμε τα γάντια, όταν έχουμε θερμαινόμενα Grip;
Υ.Γ.4 Μαζί με την αφεντιά μας, προφανώς εξάγαμε και ελληνικά τριζόνια, γιατί μόνο έτσι εξηγείται πως κατέφερε ο Περικλής και οδηγούσε μονόπαντα σε όλο το ταξίδι. Και όσα ρούχα και αν έπαιρνα μαζί μου, από όλα θα με έβγαζε έξω με τον τρόπο που φρενάριζε μετά τα προσπεράσματα. Πάλι καλά που τον Σταύρο τον Τυχερούλη τον βρήκε στο τέλος του ταξιδιού…γιατί μπορεί ακόμα να τρέχαμε να τον βρούμε κάπου ανάμεσα σε ταράνδους στη Σκανδιναβία!!!!
Υ.Γ.5 Τέλος στις συνεπιβάτισσες μας, γιατί ανάλατο και αλάδωτο φαγητό δεν τρώγεται ρε παιδί μου…σοβαρά τώρα, ευχαριστούμε που μας ανεχτήκατε και υποστηρίξατε με την αγάπη σας σε αυτό το όνειρο ζωής.
ΥΠΟΓΡΑΦΗΟ Averel 407, για τον Joe 405, τον William 404 και τον Jack 406!!!
Τελικά επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά, ότι εμπειρίες δεν είναι αυτά που μας συμβαίνουν, αλλά το πως τα βιώνουμε και η στάση μας απέναντί τους. Μακάρι με την ίδια μεθοδικότητα και λεπτομέρεια να βλέπουμε τον κόσμο, πίσω από την επιφάνεια των "απλών" γεγονότων.
ΑπάντησηΔιαγραφή