Οι αλκυόνες έφυγαν...

Μιλάμε ότι ο καιρός μας έχει "γονατίσει", μοτοσυκλετιστικά τουλάχιστον.
Μόλις είδα λοιπόν αυτό το μικρό παράθυρο στις 9 Φεβ πήρα τη φωτογραφική και καβάλησα...
Βέβαια δεν ήταν το μόνο που πήρα. Έβγαλα  από τη ντουλάπα, τα ξεχασμένα χειμωνιάτικα γάντια και έβαλα όλες τις θερμοεπενδύσεις στις  "κορντούρες", πάνω και κάτω. Αφού τα χρυσοπληρώσαμε, τί τα κρατάμε στιβαγμένα; Εξάλλου σκέφτηκα, πως είναι μία καλή δοκιμασία για το επερχόμενο ταξίδι στις Άλπεις, που ξέρεις τι γίνεται...
Αν και ο ήλιος από το πρωί, προσπαθούσε φιλότιμα να μας ζεστάνει, το θερμόμετρο στις 10:00, έδειχνε μόνο 3c πάνω από το  μηδέν. Καιρός για βόλτα...
Η αλήθεια είναι ότι το μοναδικό μελανό σημείο στη βόλτα, ήταν τα μελανιασμένα δάχτυλα. Ήταν το μόνο σημείο που υπόφερε και τώρα κατάλαβα, στις ιστοσελίδες που επισκέπτομαι, γιατί οι φίλοι μας στην άλλη πλευρά του ωκεανού, σχολιάζουν για θερμαινόμενα γκριπ τιμονιού και θερμαινόμενα μπουφάν. Τόσες φωτογραφίες δημοσίευσαν από τα ταξίδια τους, ντροπή να μην έχω και 'γώ καμμία. Η δυσκολία στη βόλτα ήταν στα κομμάτια του δρόμου, που δεν τα έβλεπε ο ήλιος και είχαν πάγο, ακριβώς πάνω στη στροφή. Εκεί τα χρειάστηκα...ευτυχώς σιγά-σιγά, με προσοχή έφτασα ψηλά στη ράχη του βουνού για μερικές φωτογραφίες και "ανάσες ηρεμίας και απομόνωσης". Τρομερή ησυχία, καθώς κουνάς τα χέρια σαν τρόφιμος τρελοκομείου πριν τη δόση του, για να ξανανιώσεις το αίμα στα δάχτυλα.
Ο δρόμος μας περιμένει όλους, εσύ τί περιμένεις;