Όταν βρέχει...

Δουλειά δεν είχε ο διάολος...έλεγαν οι παλιότεροι. Εγώ που είμαι πιο μοντέρνος λέω και το εξής: Αν έχεις αρκετή ώρα στην διάθεσή σου να σκοτώσεις και έχεις σύμμαχο τον καιρό (τι αναμνήσεις φέρνει τώρα αυτό!!), μάλλον δεν θα αφήσεις τη μηχανή για πολλή ώρα ήσυχη. Έτσι και εγώ για μια εβδομάδα τώρα που με έχανες, που με έβρισκες στο γκαράζ με τη μηχανή λυμένη και να μαστορεύω. Αυτά που πείραξα ήταν το φιλτροκούτι οι καθρέπτες και η γκαζιέρα.
Το εύκολο πρώτα: Αλλάχτηκε η γκαζιέρα με μία από R1 μοντ. '04. Αυτό που κέρδισα ήταν ότι ενώ πριν γυρνούσες και γυρνούσες το γκριπ, τώρα με την μισή και ούτε κίνηση, το γκάζι είναι τέρμα ανοιχτό! Ακούγεται λίγο επικίνδυνο, αλλά δεν είναι. Είναι αυτό που εξαρχής θα έπρεπε να είχε το Busa και είναι να απορείς γιατί οι Ιάπωνες δεν το βάζουν.
Το δύσκολο: Ανοίχτηκε το φιλτροκούτι και αφαιρέθηκε μια βαλβίδα και η μικρή "καταπακτή" που έλεγχε, για μείωση της ροής των αερίων. Επίσης μετακινήθηκε σε άλλη θέση ένας αισθητήρας που βρισκόταν εντός του κουτιού και λόγω θερμοκρασίας "μπέρδευε", σε κίνηση μέσα σε πόλη. Βελτιώθηκαν και οι δύο αεραγωγοί, γιατί από τη μάνα τους αφήνουν κάποια κενά και δεν εισέρχεται όλος ο αέρας στο κουτί (λες γι' αυτό δεν ανέβαζε εύκολα στα 290);
Και τέλος το ωραίο: Δεν βλέπω πια τους αγκώνες μου στα καθρεπτάκια. Τοποθετήθηκαν αποστάτες και επιτέλους υπάρχει ορατότητα και προς τα πίσω.
Σε δοκιμαστική βόλτα που έκανα, υπάρχει όντως βελτίωση στην απόκριση και περιμένω τώρα απλά τον καιρό να βελτιωθεί για να το πάμε και κανένα ταξιδάκι. Αυτό βέβαια, αφού τεντώσω και την αλυσίδα που είναι χαλαρή.
Δουλειά δεν είχε ο διάολος...