Ο θεός είναι Έλληνας

Και μετά τη βροχή τί;
Μα, μία μέρα ηλιόλουστη, με θερμοκρασία όπως πρέπει και ένα δρόμο ότι πρέπει(Θεέ μου σ´ευχαριστούμε, μαζί μας και εσύ)!. Μετά από ένα χορό

για να μην κρυφτεί ο ήλιος, ανοίξαμε τα μάτια του νου και της καρδιάς για να αποθηκεύσουμε για πάντα μέσα μας, τις πολύχρωμες και πανέμορφες εικόνες που πέρναγαν από μπροστά μας σαν ταινία. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς. Τα θεόρατα βουνά στα αριστερά και δεξιά μας, κυριολεκτικά πάνω από τα κεφάλια μας; Την ατελείωτη κοιλάδα που απλώνονταν μπροστά μας και μας τραβούσε λες, με ένα αόρατο νήμα ή αργότερα τα υπέροχα και παραδοσιακά χωριουδάκια που είναι εξαφανισμένα μέσα στο πράσινο, αλλά που μεταξύ τους  ο θεός μπέρδεψε κάπως το νήμα και συνδέονται πλέον με ένα απίστευτο στροφιλίκι; Αυτός ο δρόμος δεν είναι τυχαία μέσα στην τριάδα των καλύτερων δρόμων για μοτοσυκλετιστές στον κόσμο(Γιώργο ευχαριστούμε για την πρόταση)! Όποιος έχει την εντύπωση πως έχει στρίψει στη ζωή του και έχει απολαύσει από τη μηχανή του ωραιότερο τοπίο, δεν έχει παρά να περάσει το συγκεκριμένο κομμάτι και το ξανασυζητάμε.

Εξάλλου πιστεύω πως οι ατελείωτες ορδές των "βαρβάρων" μηχανόβιων στο δρόμο μας, δικαιώνει τα γραφόμενά μου. Μιλάμε για εκατοντάδες εκατοντάδων ανθρώπων με τους οποίους διασταυρωθήκαμε (όλοι φυσικά χαιρετούσαν) και προτιμούσαν τον τουρισμό αυτού του είδους. Βέβαια η θέα τους σε βάζει σε σκέψεις και λες, καλά αυτοί δουλειές δεν έχουν, παιδιά, γατιά, άγχος, δόσεις; τί μόνο δικά μας προσόντα είναι αυτά; Μπράβο τους πάντως!
 Και μάλιστα δύο φορές. Η μία γιατί όλες αυτές οι ομορφιές είναι εύκολα προσβάσιμες, οργανωμένες και τις σέβονται. Αξιοποιούν οτιδήποτε έχουν και το μοιράζονται οι πολίτες απλόχερα. Γιατί σε παρόμοια συζήτηση λέει κάποιος φίλος,  ότι και εμείς έχουμε τέτοιες ομορφιές και δεν χρειάζεται να πηγαίνουμε στο εξωτερικό. Δεν αντιλέγω, πότε όμως είδαμε δρόμους  καλούς να μας οδηγούνε στο επιθυμητό τοπίο; Πότε είδαμε σήμανση λειτουργική; Πότε αναδείξαμε τα χιλιάδες πανέμορφα, σχεδόν κρυμμένα πανέμορφα τοπία;(Φυσικά και δεν μιλάω για τα μέρη εκείνα που σαν υπνωτισμένοι και προβατοειδώς επισκέπτονται οι περισσότεροι, αλλά για αυτά τα μικρά και καμιά φορά απόμακρα και ξεχασμένα που ψάχνουν οι γνήσιοι μοτοσυκλετιστές, που βλέπουν με άλλα μάτια).
Τελωνείο στα σύνορα για μία ακόμη φορά δεν βρήκαμε:"Περάστε ελεύθερα!" μας φωνάζουν οι Ευρωπαίοι φίλοι μας.
"Εμείς εδώ, τρέχουμε και δεν φτάνουμε!" τους απαντάμε(κουφάλες)!
Μία ευθεία δρόμος μας χώριζε από τη δεύτερη στάση του ταξιδιού, που δεν αργήσαμε να την καλύψουμε.
Το σοκ ήταν όταν δεν υπήρχε χαρτογράφηση για το Villach και ας λέει η Garmin  ότι η κάλυψη για την Αυστρία είναι 100%. Θα το λύσουμε και αυτό με ένα email πάντως προς την εταιρεία. Έτσι και αλλιώς, τί γλύκα έχει το ταξίδι αν δεν καρδιοχτυπήσεις και λίγο...;