Δύο σοφές κουβέντες και ένας αναβάτης

"Οι άνθρωποι πάνε για σκι και θεωρούν υποχρεωτικό να κάνουν τουλάχιστον ένα μάθημα. Οι ίδιοι όμως, αγοράζουν μία μοτοσυκλέτα και θεωρούν φυσικότατο να την καβαλήσουν και απλά ν' ανοίξουν το γκάζι. Αυτό είναι τρελό!"
Είναι λόγια ξένου, πρώην αγωνιζόμενου και νυν δημοσιογράφου, συγγραφέα και εκπαιδευτή σε σχολή οδήγησης.
Και μη σκεφτεί κανείς ότι, αφού παίρνω δίπλωμα άρα και μαθήματα έχω κάνει και "ξέρω" να οδηγώ.
Αυτό μόνο σαν αστείο ακούγεται! Τα λόγια του δημοσιογράφου, είναι πολύ αληθινά και αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα, αν σκεφτούμε σε πόσες περιπτώσεις, που γνωρίζουμε προσωπικά, ταιριάζουν.
Σε μένα τουλάχιστον ισχύει. Όπως ισχύει και σε όλους (μα όλους!), όσους γνωρίζω. Όπως ισχύει και στο 99% των ανθρώπων παντού. Είναι τρομακτικό, αν δούμε για λίγο την εξής διάσταση του θέματος: Σχεδόν όλοι γύρω μας, βασίζονται στο προσωπικό ένστικτο και αντίληψη, για να οδηγήσουν τη μοτοσυκλέτα τους. Τι σημαίνει αυτό: Μα όλα αυτά που είδαμε και ακόμα βλέπουμε στους δρόμους, όταν πάμε με την παρέα μας, είτε μία απλή βόλτα για καφέ "εδώ κοντά", είτε ένα πιο οργανωμένο ταξίδι "κάπου μακριά".
Μεταφράζεται, στο "..κρίμα το παλικάρι", ή στο "..μα ηλίθιος ήταν;" και σε όσες σκέψεις ακολουθούν το άκουσμα μιας είδησης ατυχήματος με μοτοσυκλέτα.
Τί κάνουμε όμως, όσοι από εμάς περάσαμε αυτή τη "θερμόαιμη" φάση της ζωής μας, (γιατί σίγουρα την περάσαμε) και τώρα έχουμε ένα πιο ώριμο τρόπο σκέψης;
Δίνουμε άραγε, συμβουλές στους νεότερους συγχομπίστες;
Θέλουμε πραγματικά, να γίνουν καλύτεροι αναβάτες από εμάς;
Μεταδίδουμε τις γνώσεις και εμπειρίες μας; Ή κρατάμε ως επτασφράγιστο μυστικό τις "λεπτές" και "εξωτικές" τεχνικές, που έχουμε "ανακαλύψει" και μας κάνουν τους γρηγορότερους στην καφετέρια του χωριού;
Επιπλέον, οι λέσχες μοτοσυκλέτας, προωθούν και ενισχύουν τη μάθηση;
Πόσα μαθήματα, έχει υλοποιήσει η κάθε μία για τα μέλη της;
Πόσες εκπαιδευτικές προβολές βίντεο έχουν γίνει;
Πόσες παρουσιάσεις (στυλ powerpoint), όπου θίγονται αρχές και τεχνικές οδήγησης, μέχρι και πιο προχωρημένο υλικό, έχουν γίνει;
Προσκλήθηκε κάποιος αγωνιζόμενος, από το Ελληνικό Πρωτάθλημα να κάνει ένα σεμινάριο;
Άραγε στις βόλτες και εκδρομές τηρούνται αυτές οι αρχές, ή κάνουμε δήθεν βόλτα και "τσίτα" το γκάζι και εκδρομές με συνεχείς στάσεις για φωτογραφίες της υπαίθρου;
Συμφωνώ, πως όλα αυτά καλά είναι, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, η δική μας επιλογή για την πραγματοποίηση αυτών, είναι μέσω της μοτοσυκλέτας.
Αυτό απλά σημαίνει, ότι αυτή θα πρέπει να είναι στην κορυφή των προτεραιοτήτων μας και τα υπόλοιπα να έπονται.
Στον δρόμο, πρέπει να ενεργούμε με βάση την ασφάλεια και την ευχαρίστηση που πηγάζει από αυτή, όταν όλα είναι σωστά.
Φυσικά, δεν αναφέρομαι στην "γεροντίστικη ασφάλεια" -σφίγγω το τιμόνι, κολλάω στο τζάμι και πάω αργά- αλλά σ' αυτή που πηγάζει από τις γνώσεις μου και τις οποίες μάλιστα έχω δοκιμάσει εμπράκτως, ώστε να τις μετατρέψω σε εμπειρία και αντανακλαστικά.
Αυτό δεν θα μπορούσε να αποδοθεί πιο λακωνικά από τον γκουρού της οδήγησης Keith Code, όταν έγραψε για το πως έρχεται η ατομική βελτίωση του κάθε ένα αναβάτη.
Με: 1. Πολλή σκέψη 2. Πολλούς γύρους 3. Πολλή σκέψη και πολλούς γύρους.