Αργά, απόγευμα Κυριακής, και χαζεύω τους συνάδελφους μοτοσυκλετιστές που επιστρέφουν από παραλίες, βόλτες, φαγητό, καφέ. Επιβλητικά on-off, σκυφτά supersport, endurάκια με ανοιχτούς αγκώνες, trendy σκουτεράκια, ερωτευμένα παπιά...
Και από ντύσιμο... περάστε την πρώτη του μηνός. Σαγιονάρες, σορτσάκια, πάνινα παπούτσια, άντε και κράνος (ευτυχώς, πολλοί φορούσαν).Δύσκολο το έργο "μοτοσυκλέτα στην πόλη το καλοκαίρι". Κουβαλάς ελαφρύ σακίδιο και μετά από 20 λεπτά το tshirt είναι μούσκεμα στην πλάτη. Βγάζεις το κράνος και στάζεις.
Θυμάμαι πέρσι, με τα 40άρια και τα 42άρια στο θερμόμετρο, μόλις κούμπωνες την πρώτη ένιωθες σα τον "Γουϊλι το μαύρο θερμαστή από το Τζιμπουτί" - πριν σχολάσει τη βάρδια του τη βραδινή Ένα καμίνι αφόρητο, μια δυσφορία που σου 'κοβε την αναπνοή - και εκεί διαπίστωνες ότι ήταν καλύτερο να οδηγείς με τη ζελατίνα του κράνους κλειστή.
Θυμάμαι πέρσι, με τα 40άρια και τα 42άρια στο θερμόμετρο, μόλις κούμπωνες την πρώτη ένιωθες σα τον "Γουϊλι το μαύρο θερμαστή από το Τζιμπουτί" - πριν σχολάσει τη βάρδια του τη βραδινή Ένα καμίνι αφόρητο, μια δυσφορία που σου 'κοβε την αναπνοή - και εκεί διαπίστωνες ότι ήταν καλύτερο να οδηγείς με τη ζελατίνα του κράνους κλειστή.
Δυστυχώς δεν γίνεται να κυκλοφορούμε με καλοκαιρινά πάνω στα μηχανάκια. Και το λέω πρώτα στον εαυτό μου, που από τις αρχές Ιουνίου μέχρι τον Σεμπέμβρη κυκλοφορώ με βερμούδα και κοντομάνικο (μέσα στην πόλη - όχι στα ταξίδι, μην τρελαθούμε κιόλας...). Αφήνοντας στην άκρη τα αυτονόητα περί ασφάλειας σε περίπτωση ατυχήματος, οι μοτοσυκλετιστές έχουμε να αντιμετωπίσουμε, πλέον, και την βλαβερή ηλιακή ακτινοβολία.
Σκεφτείτε το εξής:
Μία διαδρομή από το κέντρο της Αθήνας μέχρι τα προάστια δεν διαρκεί ένα μισάωρο τουλάχιστον; Ισοδυναμεί λοιπόν με ένα μισάωρο ξάπλας στην παραλία, ακίνητοι, στο λιοπύρι. Διότι η αίσθηση του αέρα στο σώμα μόνο δροσιά δίνει (μέσα στο μεσημέρι;). Κατά τ' άλλα το δέρμα καίγεται κανονικά.
Ευτυχώς, η σχεδίαση των μοτοσυκλετιστικών ρούχων, αλλά και η τεχνολογία των υλικών, έχουν προχωρήσει πολύ.
Υπάρχουν ελαφριά καλοκαιρινά μπουφάν τα οποία και "αναπνέουν" αφήνοντας τον αέρα να κυκλοφορεί κανονικά, και προστατεύουν. Το ίδιο ισχύει και για παντελόνια - μποτάκια. Φορώντας τα, μπορεί να σκάσεις αρχικά, αλλά διαπιστώνεις ότι αν βρίσκεσαι σε κίνηση - έστω και με μικρές ταχύτητες - ο αέρας που κυκλοφορεί μέσα από τα ρούχα είναι ανακουφιστικότερος από την έκθεση στον ήλιο.
Βέβαια με την κόλαση που επικρατεί στην Αθήνα οι ταχύτητες είναι μηδενικές - ούτε καν μικρές - και φτάνεις στον προορισμό σου πάλι μούσκεμα.
Τουλάχιστον όμως είσαι προστατευμένος.
πηγή: Σιδερένια Άλογα.
Μάκης: Να προσθέσω μόνο, το εξής. Το 1992 όταν ήμουν στην Κύπρο κανονίζουμε να πάμε στην παραλία με έναν φίλο που έμενε στο Λονδίνο και απλά επέστρεφε στο νησί κάθε καλοκαίρι για διακοπές. Ο ίδιος μοτοσυκλετιστής και μετά από τόσα χρόνια στο εξωτερικό, είχε αποκτήσει την ευρωπαική νοοτροπία. Όταν λοιπόν με είδε το πως πάω ντυμένος, να ανέβω στη μηχανή για να φύγουμε, μου λέει, έτσι θα έρθεις; Φυσικά το ντύσιμο ήταν το κλασσικό ελληνικό εμπευσμένο από την ταινία "Ρόδα, τσάντα και κοπάνα". Μιλάω για κοντομάνικο, κοντό παντελονάκι και σαγιονάρες, αλλά με κράνος ε;!
Εγώ βέβαια το μόνο που είπα ήταν πως κάνει ζέστη και με αποστόμωσε με εκείνο το " Ε, και;;;"
Μάλλον έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για την πλήρη ένταξή μας στην ΕΟΚ!!!
Μάκης: Να προσθέσω μόνο, το εξής. Το 1992 όταν ήμουν στην Κύπρο κανονίζουμε να πάμε στην παραλία με έναν φίλο που έμενε στο Λονδίνο και απλά επέστρεφε στο νησί κάθε καλοκαίρι για διακοπές. Ο ίδιος μοτοσυκλετιστής και μετά από τόσα χρόνια στο εξωτερικό, είχε αποκτήσει την ευρωπαική νοοτροπία. Όταν λοιπόν με είδε το πως πάω ντυμένος, να ανέβω στη μηχανή για να φύγουμε, μου λέει, έτσι θα έρθεις; Φυσικά το ντύσιμο ήταν το κλασσικό ελληνικό εμπευσμένο από την ταινία "Ρόδα, τσάντα και κοπάνα". Μιλάω για κοντομάνικο, κοντό παντελονάκι και σαγιονάρες, αλλά με κράνος ε;!
Εγώ βέβαια το μόνο που είπα ήταν πως κάνει ζέστη και με αποστόμωσε με εκείνο το " Ε, και;;;"
Μάλλον έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για την πλήρη ένταξή μας στην ΕΟΚ!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου