Εκδρομή Σ.ΜΟ.Κ στη Β. Εύβοια

Το ραντεβού είχε ορισθεί στη λέσχη, στις 09:00 το πρωί. Αυτό που με ξάφνιασε και μάλιστα διπλά, ήταν ότι ενώ ήμουν εκεί ακριβώς, ήμουν ο τελευταίος που έφτασε.
Το δεύτερο, ήταν ότι συμμετείχαν τελικά 14 μηχανές, ενώ υπολογίζαμε για λιγότερες. Έκπληξη επίσης, ήταν και ο προορισμός που ενώ υπήρχε προιδεασμός για δύο μέρη, τελικά επιλέχθηκε ένας τρίτος. Αυτός ήταν η Βορ. Εύβοια. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν...στάση πρώτη,στο βενζινάδικο! Απαραίτητο γέμισμα των ρεζερβουάρ και φούσκωμα των ελαστικών. Στο δρόμο τώρα, δημιουργήσαμε ομάδες τον 5-6 μηχανών και με άνετο ρυθμό περνώντας τα Φάρσαλα, φτάσαμε έξω από τον Αλμυρό στην διασταύρωση με την εθνική οδό και κατευθυνθήκαμε νότια. Μετά από λίγο δεξιά στο δρόμο για τη Γλύφα. Ένας δρόμος που σε κάνει να εκτιμάς τις ταξιδιωτικές αρετές του Hayabusa...στην εθνική, μιας και τα κιλά και το όλο στήσιμό του, δεν συμβαδίζουν με παλιό, κατηφορικό οδόστρωμα, με κλειστές στροφές. Φτάνοντας στο μικρό λιμάνι, προς απογοήτευσή μας δεν προλάβαμε για ελάχιστα το καράβι που σε περνάει απέναντι. Υποχρεωτική στάση λοιπόν, που δεν φάνηκε και μεγάλη, λόγω του κεφιού και των πειραγμάτων.
Στο καράβι επάνω το μισάωρο ταξίδι πέρασε με τηλεόραση και συζήτηση.
Κατεβαίνοντας, φουλάρισμα για τους διψασμένους και κατεύθυνση για την Ιστιαία-Ελληνικά. Ο δρόμος ένα ατέλειωτο φίδι που έστριβε μέσα από ένα κατάφυτο, πράσινο χαλί. Κι εδώ όμως, έμεινα με τη μισή χαρά, αφού η μηχανή μου αποσπούσε την προσοχή με τις συνεχείς αναπηδήσεις και μικρογλυστρήματα. Τουλάχιστον, όσοι είχαν on-off το ευχαριστήθηκαν. Στα Ελληνικά πήγαινα πρώτη φορά και διαπίστωσα πως ήταν το κλασσικό ελληνικό τοπίο. Ένα καταπράσινο πευκόφυτο μέρος, με τη θάλασσα στα πόδια του, κρυμμένο σ' ένα μικρό, απομονωμένο κολπίσκο, ο οποίος στο κέντρο του, τί άλλο; Ένα γραφικό νησάκι, με μία εκκλησία επάνω του! Εντυπωσιακό! Σκέψου τώρα να καθίσεις στην ταβέρνα, ψηλά στην πλαγιά για να φας και να είσαι υποχρεωμένος ν' αντικρύζεις αυτή τη θέα. Όχι τίποτα άλλο, δεν μπορείς ν' αφοσιωθείς απερίσπαστος στο φαγητό, που ήταν κι αυτό...εντυπωσιακό!! (Παρεπιπτόντως ήταν και η ατάκα της εκδρομής).
Τελικά αυτό που όλοι σκεφτόμασταν, αλλά δεν λέγαμε για να μην το γρουσουζέψουμε, έγινε. Η βροχή έκανε την εμφάνισή της, αν και ούτε η ένταση, ούτε η διάρκειά της ήταν μεγάλη. Αυτό μπορεί αργότερα στο δρόμο να "έκοψε" το ρυθμό μας, δεν έκανε όμως το ίδιο και στη διάθεσή μας. Σε λίγο είμασταν κιόλας στην Αιδηψό, περιμένοντας το καράβι για απέναντι. Η αναμονή ήταν κι εδώ μεγάλη και από κόσμο, χαμός! Υπομονή όμως και η άνεση της εθνικής, μας περιμένει για μία ακόμη φορά. Στην επόμενη στάση για καφέ, έξω από τη Λαμία δεν μπόρεσα να μείνω, γιατί η Matrix πραγματικότητα (υποχρεώσεις), με καλούσε και έφυγα για πίσω μόνος. Περίμενα πως θα απολάμβανα κάποια κομμάτια του Δομοκού, που μου αρέσουν, αλλά η άσφαλτος ήταν ακόμα βρεγμένη. Καλύτερη τύχη την επόμενη φορά.
Υ.Σ: (Οι υπόλοιπες φωτογραφίες ΕΔΩ!)
- Ο ρυθμός και η οδηγική συμπεριφορά, στο μεγαλύτερο μέρος ήταν άψογα. Υπήρξαν όμως σημεία που αυτή η συνοχή εξασθένησε. Πρέπει όλοι να κινούνται με την ταχύτητα του πιο αργού ή εκείνου που αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα. Ας μην ξεχνάμε πως μιλάμε για εκδρομή Λέσχης και όχι για βόλτα παρέας ή αυτοσχέδιους αγώνες.
- Θα πρέπει να βγει ένα μηνιαίο πρόγραμμα με τις εκδρομές. Έτσι θα είναι γνωστά από πριν, η μέρα και ο προορισμός και όλα τα μέλη θα μπορούν να κανονίζουν τις υποχρεώσεις τους και να συμμετέχουν ανεμπόδιστα.
- Η όλη εκδρομή δεν σημαδεύτηκε από κανένα πρόβλημα και όλοι πέρασαν ωραία. Αλήθεια στη Λέσχη μόνο on-off υπάρχουν; Οι άλλοι που είναι; Το χάσιμο δικό τους.
- Άντε και στην επόμενη περισσότεροι!